و گرفتن آب به جهت مسح نمودن از باقى مواضع وضو از ريش و غير آن جايز نيست در حالى كه رطوبت در دست موجود باشد ، خصوصا موضعى از ريش كه از حد صورت بيرون باشد ولى در صورت خشك شدن رطوبت دست آب گرفتن از مواضع مذكور جايز است .
( مسأله 295 ) : اگر مكلف متعذر يا متعسر در مسح نمودن بوسيله دست باشد بايد به ذراع مسح نمايد .
( مسأله 296 ) : احوط خشك بودن محل مسح است هر چند نيازى به آن نيست هرگاه مسح به رطوبت دست حاصل شود ، و اگر رطوبت دست در رطوبت محل مسح مستهلك شود جايز نيست .
( مسأله 297 ) : بايد چيزى در زمان مسح نمودن حايل ميان ماسح و ممسوح نباشد در صورت اختيار ، و اما در حال تقيه ، هرگاه شستن پا مقدور نباشد حايل بودن جايز است و در صورت مقدور بودن احوط [1] جمع ميان شستن و مسح نمودن است ، و در حال ضرورت مانند سردى نيز حايل بودن اشكالى ندارد .
( مسأله 298 ) : ترتيب در تمام اعضاى وضو شرط واجب است ، چه وضوى واجب باشد و چه وضوى مستحبى ، چه در حال اختيار باشد و چه در حال اضطرار ، چه عالم باشد و چه ناسى .
( مسأله 299 ) : ترتيب در وضو به شستن صورت و بعد دست راست و بعد دست چپ و پس از آن مسح سر و سپس مسح پاى راست و در نهايت مسح

[1] محمد كاظم طباطبائى : و اقوى تخيير است . محمد باقر شيرازى : تخيير اقرب است .

102