( مسأله 7 ) : هرگاه دو مجتهد در فقاهت مساوى باشند و علم يا ظن [1] يا احتمال به تفاوت آن دو نفر با هم حاصل نشود ، شخص بعد از فحص و جستجو ، در تقليد هر يك مخير است [2] و اگر در اين صورت علم يا مظنه به أورعيت يكى ببرد تقليد اورع احوط است بلكه خالى از قوت نيست .
( مسأله 8 ) : اگر يكى از آن دو مجتهد مساوى ، اوثق در فتوى باشد اوثق مقدم است [3] ولى اعلم عادل بر اعدل عالم مقدم است [4] .
( مسأله 9 ) : هرگاه مقلد در مسأله بقاء بر تقليد ميت ، تقليد مجتهد حى را كرد كه بقاء را جايز يا واجب مى دانست ، بعد از فوت اين مجتهد بايد در اين مسأله نيز به مجتهد حى اعلم رجوع نمايد [5] .

[1] محقق حائرى : ظن در ابتداء تقليد معتبر است و اما در عدول به مجتهدى كه ظن به اعلميت او دارد احتياط در ترك عمل به ظن است ( * 1 ) .
[2] ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : و اگر در صورت عدم علم به تفاوت ، اخذ به احوط القولين نمايد ، به مقتضاى جزم رفتار نموده است و همچنين است هرگاه بعد از مرگ مجتهدى كه در حيات او از وى تقليد مى نموده ، كه اخذ به احوط از قول او و قول حى اعلم نمايد . محمد كاظم طباطبائى : اگر چه احوط در صورت دوم اخذ به احوط القولين است .
[3] ميرزاى شيرازى : يعنى شدت اعتماد بر او بيشتر است .
[4] محمد باقر شيرازى : اعلم عادل بر اعدل عالم در فتوى مقدم است ليكن در نيابت از حضرت ولى عصر ( عج ) و ولايت ، اعدل مقدم بر اعلم است .
[5] محمد باقر شيرازى : تفصيل مطالب بيان گرديد . ( * 1 ) محمد باقر شيرازى : اگر ظن در مرحله بقاء باشد احوط و بلكه اقوى عدم عمل به آن است و اگر در حدوث و به صورت شك سارى باشد اظهر اعتبار آن است .

10