آخر ظهر است يا ركعت اول نماز عصر و يا شك كند كه ركعت سوم نماز مغرب است يا ركعت اول نماز عشا در اين صورت در فرض اول بايد بنا گذارد بر اينكه ركعت آخر از نماز ظهر است و در فرض دوم از ركعت سوم نماز مغرب محسوب مىشود ، و در حكم مذكور فرقى ميان آنكه شك در نماز حضرى باشد يا در نماز سفرى باشد ، نيست .
( مسأله 969 ) : اگر بين ركعت دوم و غير آن ، از سه و چهار شك كرد ، در صورتى كه در حال قيام و يا در حال ركوع و يا بعد از ركوع و يا پيش از سجده و يا در اثناى سجده اول و يا ميان دو سجده يا پيش از ذكر واجب از سجده دوم باشد در تمام اين صور نمازش باطل است [1] و همچنين است اگر پيش از سر برداشتن و بعد از ذكر واجب باشد [2] و اگر شك در حال برداشتن سر از سجده دوم يا بعد از آن باشد به تفصيل ذكر مىشود .
( مسأله 970 ) : اگر شك ميان دو و پنج و بيشتر از آن باشد نماز باطل است و احوط اتمام [3] و اعاده است و همچنين شك ميان دو و سه و پنج يا دو و شش يا سه و شش و مانند آنها از آنچه مردد باشد ميان زايد بر پنج و كمتر از آن مبطل نماز است .
( مسأله 971 ) : شك در نماز چهار ركعتى نيز مبطل است مگر در

[1] محمد باقر شيرازى : بطلان نماز اول الكلام است بلكه همانگونه كه مرحوم آية الله والد ( ره ) بيان كرده اند احتمال صحت بسيار قوى است و احوط تمام كردن نماز و اعاده آن است .
[2] شيخ انصارى - محمد كاظم طباطبائى : احوط اجراى حكم بعد از بلند كردن سر از سجده و اعاده نماز است .
[3] محمد باقر شيرازى : در صورتى كه در اتمام نماز احتمال صحت باشد .

310