هشت صورت زير :
اول شك ميان دو و سه بعد از برداشتن سر از سجده دوم [1] كه در اين صورت بايد بنا را بر سه بگذارد و نماز را تمام كند و بعد از نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بجا آورد و احوط بجا آوردن يك ركعت ايستاده است و احوط [2] از آن اعاده نماز بعد از خواندن نماز احتياط است .
دوم : شك ميان سه و چهار در هر حالتى كه باشد ، در اين صورت بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و يك ركعت ايستاده يا دو ركعت نشسته بجا آورد ، و احوط در اينجا بجا آوردن دو ركعت نشسته است .
سوم : شك ميان دو و چهار [3] بعد از سر برداشتن از سجده آخر ، كه در اين صورت نيز بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد از آن دو ركعت نماز احتياط ايستاده بجا آورد .
چهارم شك ميان دو و سه و چهار [4] بعد از سر برداشتن از سجده ، كه در اين صورت نيز بايد بنا را بر چهار گذارده و نماز را تمام كند و بعد از آن دو ركعت نماز احتياط ايستاده و دو ركعت نشسته با دو سلام بجا آورد و احوط بلكه اظهر مقدم داشتن دو ركعت ايستاده بر دو ركعت نشسته است .

[1] محمد باقر شيرازى : اگر قبل از برداشتن سر از سجدتين و يا قبل از سجدتين و بلكه در حال قيام باشد اقوى عمل به حكم شك بين دو و سه مى باشد هر چند احوط جمع است .
[2] محمد باقر شيرازى : براى اين احتياط وجهى به نظر نرسيده است .
[3] محمد باقر شيرازى : حكم شك بين دو و سه در اين مورد جارى است .
[4] محمد باقر شيرازى : حكم شك بين دو و سه در اين مورد جارى است .

311