متجاوز است هر يك كه به صفت و شرايط حيض بوده حيض قرار دهد و هر گاه مثل هم بوده اوّل را حيض قرار [1] دهد و آخر را استحاضه . [2] مسأله 228 - صاحب عادت عددى ، هر گاه خونش از ده بگذرد و تميزش موافق عدد باشد همان را حيض حساب كند و اگر كمتر باشد عدد را تمام كند به غير تميز و اگر زيادتر باشد ازيد را استحاضه حساب كند و احوط جمع است در ازيد .
مسأله 229 - اگر اصلا تميز ندارد ، اول خون عددش را حيض قرار دهد در هر ماه بنا بر احوط [3] و احوط ديگر جمع است ميان تروك حائض و افعال مستحاضه .
مسأله 230 - هر گاه صاحب عادت وقتيه [4] از ده بگذرد خونش ، رجوع به عادت زنان خويشانش كند و اگر ممكن نباشد ، ده روز قرار دهد ، مگر آن كه يقين كند كه حيضش به ده روز نمىرسد و هر قدرى را كه يقين بر خلافش ندارد ، آن قدر را حيض قرار دهد و تتمه را استحاضه .
مسأله 231 - هر گاه عادت از ده بگذرد اما در عادتش خون صفت حيض ندارد و بعد صفت آن را دارد ، عادتش را حيض قرار دهد اگر چه به صفت حيض نباشد .
مسأله 232 - بر زن واجب است استبراء رحم از خون تا خاطر جمع شود ، به اين طريق كه پنبه بر دارد و قدرى صبر كند و بعد ببيند اگر آلوده به خون نيست پاك است ، اگر چه مظنّه عود را داشته باشد و اگر عادت عود دارد بيش از ده روز صبر نبيند و يا آن كه خون اوّل قدرى از اوّل عادت را بگيرد و دويّم قدرى از آخر آن لكن بر احتمال دويّم حكم مذكور مختص است به جايى كه آن چه در اوّل عادت واقع شده كمتر از سه روز باشد و الَّا تمام عادت حتىّ النقاء را حيض قرار مىدهد و طرفين را استحاضه لكن گذشت كه در نقاء متخلَّل و ثلاثهء متفرقه ، احوط جمع است .

[1] ( يزدى ) على الاحوط و اقوى تخيير است .
[2] ( ميرزا ) مگر آن كه صاحب عادت باشد ، بايد كه تمام عادتش را حيض قرار دهد .
[3] ( يزدى ) و اقوى تخيير است .
[4] ( ميرزا - يزدى ) اين مسأله با مسأله پنجم از بعد اين مسأله [ مسألهء 235 ] خالى از اختلال نيست و حكم به نحوى است كه در آن مسأله است .

78