شود چنانچه سابق اشاره شد [ مسألهء 211 ] خصوصا هر گاه به صفت حيض [1] نباشد ، مگر اين كه يقين كند كه حيض است .
مسأله 222 - هر گاه خون از عادت بگذرد تا ده روز صبر كند تا معلوم شود ، باكى نيست و اگر بعد از يك روز يا دو روز كه صبر كرد بعد عبادت كند مستحب [2] است .
مسأله 223 - هر گاه به غير از متعارف مذكور پيش از عادت خون ببيند و صفت حيض داشته باشد ترك عبادت كند و اگر به صفت حيض نباشد احوط جمع است ميان تروك حايض و افعال مستحاضه تا معلوم شود و همچنين است زنى كه عادتش قرار نگرفته يا مبتدئه است .
مسأله 224 - هر گاه از سه روز كمتر خون قطع شد و بعد در سه روز مستمر ديد دويّم حيض [3] است و اوّل استحاضه است اگر چه اوّل در زمان عادتش هم بوده باشد و ثانى در زمان غير عادت .
مسأله 225 - هر گاه پيش از عادت [4] خون ديد و از عادت گذشت و بعد هم ديد و تمام از ده گذشت طرفين عادت مستحاضه است و عادت حيض است .
مسأله 226 - صاحب عادت ده روز هر گاه پيش از عادت خون ديد و از ده گذشت ، همان قدر پيش را استحاضه قرار دهد و عادتش را حيض .
مسأله 227 - هر گاه در اول و آخر عادت [5] خون ديد و تمام با و طهرش از ده روز

[1] - ( يزدى ) اگر به صفت حيض باشد ترك كند .
[2] ( شيرازى ) و احوط در زياده از سه روز بعد از عادت تا ده روز جمع بين تروك حائض و افعال مستحاضه است .
[3] ( يزدى ) احوط مراعات احتياط است در دم اوّل و ايام پاكى . ( خراسانى ) احوط جمع بين تروك حائض و افعال مستحاضه است در اوّل .
[4] ( خراسانى ) انضمام قبل از عادت اگر از عادت تجاوز نكند ، خالى از قوت نيست .
[5] ( يزدى ) شايد مراد اين باشد كه دو خون ببيند ، يكى پيش از عادت و يكى بعد از آن و در عادت

77