واقع . [1] مسأله 22 - نيّت تقليد ، شرط صحت عمل نيست .
مسأله 23 - هر گاه شخص شك كند بعد از عمل كه تقليد داشته‌ام يا نه عملش صحيح است ، و اگر قبل از عمل باشد تقليد كند ، و اگر در بين عمل مربوطى باشد ، مثل نماز ، اقوى [2] اعاده آن است [3] با تقليد .
مسأله 24 - هر گاه مجتهد در مسأله اى از رأى سابقش بر گردد و مقلد بفهمد ، عمل گذشته مقلدينش صحيح است [4] و واجب است بر ايشان عدول ، امّا احكام گذشته ايشان مثل طهارت و نجاست و حليّت و حرمت بر هم نمىخورد ، امّا در مثل عقود و ايقاعات خلاف و اشكال است [5] و همچنين است حكم خود مجتهد .
مسأله 25 - عامى در احكام فرعيّه به عقل خود عمل نمىتواند كرد ، بلكه اخذ از مجتهد جامع الشرائط اعلم كند .
مسأله 26 - هر گاه شخص با قدرت بر تقليد مجتهد حىّ باقى باشد به تقليد ميّت بدون تقليد مجتهد حىّ اعلم ، و عبادت كند ، عبادت او باطل [6] است .

[1] - ( صدر ) مراد از واقع ، رأى مجتهد حىّ است به طريقى كه ذكر شد .
[2] ( ميرزا ) بلكه احوط « 1 » [ = « 1 » ( يزدى ) اتمام با تقليد كافى است ، اعاده واجب نيست . ] اتمام با تقليد و اعاده است ، يعنى مراد از اتمام با تقليد در صورت تمكن « 2 » [ = « 2 » ( صدر ) اگر تمكن ندارد ، به مظنّه ، بلكه احتمال به قصد سؤال عمل نمايد چنانچه گذشت [ مسألهء 14 ] . ] از تقليد در اثناى عمل ، چه بسا مىشود كه كسى حاضر است و مسأله را مىگويد .
[3] ( يزدى ) مگر آن كه رأى مجتهد را بداند يا نتواند بفهمد كه در اين هنگام كفايت مىكند اتمام با تقليد .
[4] ( يزدى ) به شرط اين كه عدول از قطع يا ظنّ به ظنّ باشد و امّا اگر عدول به قطع باشد به اين كه قطع كند به بطلان اعمال سابقه واجب است اعاده . ( شيرازى ) اگر قطع به فساد فتواى اوّل نمود اعاده و قضاء لازم است بلكه مطلقا على الاحوط .
[5] ( خراسانى ) اظهر آن است كه حال عقود و ايقاعات حال طهارت و نجاست است .
[6] ( ميرزا ) حكم اين ، حكم عمل بى تقليد است .

35