مسأله 927 - هر گاه زن قابل تمتع بوده باشد و زوج خود را منع كند ناشزه است ، مستحق نفقه و كسوه و سكنى نمىباشد .
مسأله 928 - هر گاه بعد از عقد معلوم شود كه زوج كافر بوده ، عقد باطل است و زوجه مستحق مهر المثل است اگر مقاربت شده .
مسأله 929 - هر گاه منقطعه مدتش را شخص بخشيد يا سر آمد و خواهد او را به عقد خود در آورد ، در عدّه جايز است .
مسأله 930 - هر گاه مردى بنويسد از براى شخصى در بلاد بعيده كه فلانه صغيره را به فلان مبلغ و زمان معينى به عقد من درآور ، به جهت محرميّت جايز است .
مسأله 931 - هر گاه پدر طفل صغيره ، جدّ مادرى طفل را وكيل كند ، به هر قسم و هر زمان كه مصلحت مىدانى فلانه صغير را به جهت محرميّت جايز است .
مسأله 932 - هر گاه زن قابل تمتع [1] باشد و عقد كنى و لو منقطعه [2] و قصد تمتّع هم نداشته باشى محرميّت حاصل مىشود .
مسأله 933 - در عيب زن يا مرد كه باعث فسخ مىشود ، احتياج به طلاق نيست ، بلكه به فسخ ، افتراق حاصل مىشود ، بلكه اگر مقاربت شده صداق مىخواهد و اگر نشده [3] نمىخواهد . [4] مسأله 934 - كنيز معقوده كه آزاد شود ، مخيّر [5] است ميان فسخ عقد يا امضا ، اگر فسخ كرد و مدخوله هست ، تمام صداق را مالك كنيز مىبرد .
مسأله 935 - شوهرى كه زن پيش از نه سال خود را افضا كند [6] حرام مؤبّد

[1] - ( يزدى ) بلكه و لو نباشد .
[2] ( نجفى ) احوط در انقطاع ادخال قدرى از زمان بلوغ است ، اگر زن صغيره باشد .
[3] ( نجفى ) ثبوت نصف مهر در عنين احوط است ، بلكه خالى از قوت نيست .
[4] ( يزدى ) مگر در عنين كه بايد نصف مهر را بدهد .
[5] ( ميرزا ) اگر شوهرش آزاد باشد محل تأمل است . ( خراسانى ) اقوى عدم فرق است بين آزاد و غيرش .
[6] ( يزدى ) گذشت حكم اين مسأله [ حاشيه مسألهء 852 ] .

244