شوهرش اختيار فسخ دارد و اگر در ضمن العقد شرط كرده باشد بكارت را .
مسأله 888 - هر گاه احتياطا در عقد صيغه فارسى را بگويند و بعد به عربى جايز است .
مسأله 889 - هر گاه ضعيفه خود را به عقد غير در آورد به شرط [1] آن كه او را مثلا از نجف بيرون نبرد ، جايز است و بايد زوج به شرط خود وفا كند .
مسأله 890 - هر گاه زنى يكى را وكيل كرد كه مرا تا ده روز مثلا به يك ريال به عقد فلانى در آور و زمان را تعيين نكرد ، وكيل مىتواند هر زمانى را كه بخواهد عقد كند ، اگر قرينه [2] بر خلافش نباشد .
مسأله 891 - هر گاه شخص از براى ديگرى نوشت ، كه فلانه زن معيّنه را به عقد من در آور ، جايز است .
مسأله 892 - در عقد فضولى شخص بگويد : « أنكحت رقيّة جعفرا » و جواب بگويد : « قبلت » كفايت مىكند و موقوف است به اجازه .
مسأله 893 - هر گاه زوج يا زوجه ، يكى يا هر دو ، راضى نباشند و جبرا اذن دهند عقد فضولى است و با اجازه كفايت مىكند و احتياط شديد در اعاده صيغه است .
مسأله 894 - هر گاه ولى طفل ، طفل خود را به عقد يكى در آورد و بعد طفل كه به تكليف رسيد ، نمىتواند عقد را رد كند ، مگر در بعضى از مقامات . [3] مسأله 895 - هر گاه شخص بگويد : فلانه كنيز معينه را يك شبانه روز [4] به تو حلال كردم ، كفايت مىكند و احوط عدم اكتفا به فارسى است در تحليل ، پس بگويد : « احللت لك وطيها » و جواب بگويد « قبلت » .
مسأله 896 - در عقد فضولى ، وكيل زن بگويد : « زوجتها منه على الصداق المعلوم »

[1] - ( ميرزا - يزدى ) يعنى شرط كند در عقد .
[2] ( ميرزا ) يعنى مانعى از ظهور نداشته باشد .
[3] ( يزدى ) مثل آن كه با مفسده بوده .
[4] ( ميرزا ) با تعيين آن نيز و احوط اتّصال است .

239