ندارد ، بلكه [1] تمام را به هر يك مىتوان [2] داد .
مسأله 814 - قرض [3] سابق را از ربح اين سال مىتوان [4] داد ، پيش از اخراج خمس .
مسأله 815 - هر گاه شخص سهم امام را از خمس بى اذن مجتهد به سادات داد ، دوباره بدهد به مجتهد يا به اذن مجتهد على الاحوط الاشهر . [5] مسأله 816 - هر گاه شخص پيش از تعلَّق گرفتن خمس به مال ، چيزى به سادات فقير بدهد به عنوان قرض و وكيل شود كه هر وقت خمس بر او تعلق مىگيرد از جانب ايشان بر دارند ، ضرر ندارد ، به شرط آن كه بر استحقاق باقى باشد .
مسأله 817 - شخص درختى نشاند براى تجارت يا امر معاشش [6] هر ساله نموّى كه مىكند بعد از وضع مؤنهء خمس آن را بدهد .
مسأله 818 - شخص خمس بر ذمّه اش بود نداد تا فقير شد ، كم كم به دستش كه مىآيد به اولاد خود كه سيد و فقير باشند بدهد ضرر ندارد و احتياطا [7] به اذن مجتهد باشد .
مسأله 819 - هر گاه شخص بعد از يك سال از ارباح مكاسبش به جهت خانه يا فرش يا ظرف و ما يحتاج ديگرش ذخيره كرده ، خمسش را بدهد بنا بر احتياط . [8]

[1] - ( خراسانى ) در مقدار نفقهء لازمه بر آن بر تقدير قناعت آن . ( ميرزا ) هر گاه موجود باشد احتياط در بسط است نه در تسويه .
[2] ( ميرزا - يزدى ) يعنى بسط بر اضعاف لازم است .
[3] ( صدر ) محسوب بودن دين سابق اگر قدرت بر اداء آن داشت و تأخير نمود محل تأمل است .
[4] ( يزدى ) اگر مال به اداء آن نداشته باشد تا حال حصول ربح .
[5] ( يزدى ) دور نيست جواز امضاى آن از براى مجتهد اگر در محل خود واقع شده .
[6] ( صدر ) تعلق خمس در نشاندن درخت به جهت امرار معاش معلوم نيست .
[7] ( خراسانى ) مراعات اين احتياط در خصوص سهم سادات لازم نيست . ( خراسانى ) بلكه وجوبا در مقدار سهم امام .
[8] ( ميرزا - خراسانى ) اين احتياط ترك نشود .

202