مسأله 820 - هر گاه طلبى دارد كه بعد از سال ، وصول مىشود ، هر وقت كه وصول مىشود خمسش را بدهد .
مسأله 821 - خمس سهم امام ، به مجتهد غير اعلم [1] كه جامع شرايط باشد مىتوان داد .
مسأله 822 - هر گاه از شخصى طلب دارند و فقير شد ، جايز است كه رد مظالم حسابش كنند ، احوط اين است كه آن وجه را به جهت رد مظالم به او بدهند و او در كند آن را به ازاى قرضش و لو به تكرار و همچنين است به سادات و عدالت شرط نيست در كسى كه ردّ مظالم يا خمس به او مىدهى .
مسأله 823 - شخص وصيّت كرد كه بعد از اداى دينم هر چه از مالم ماند خمسش را بدهيد ، اعتبار به آن مالى است كه خمس بر آن تعلق مىگيرد [2] نه غير آن [3] .
مسأله 824 - هر گاه شخص در بين سالش وجهى پيدا كرد و مىداند تا سر سال بعد از مؤنه سالش زياد مىآيد ، مخيّر است كه خمس آن را بدهد ، يا صبر كند تا سال تمام شود .
مسأله 825 - هر گاه شخص در بين سال از ارباح مكاسبش اسراف خرج كند ، بايد خمسش را بدهد و اگر بر خود تنگ بگيرد ، احوط [4] اين است خمس آن را هم بدهد .
مسأله 826 - سيد هر گاه فقير باشد و ستم به نفس خود كند به قسمى كه ضرر بر

[1] ( خراسانى ) مگر آن كه غير اعلم صرف نمايد مال امام را در غير آن چه اعلم جايز مىداند صرف در آن را .
[2] ( ميرزا - يزدى ) احوط « 1 » [ = « 1 » ( يزدى ) بلكه معين است . ] آن است كه خمس تمام باقى مانده « 2 » [ = « 2 » ( صدر ) اقوى وجوب است در اين صورت . ] را بدهند اگر احتمال برود كه به جميع مالش خمس تعلق گرفته باشد .
[3] ( خراسانى ) يا به قدر آن بر ذمه اش تعلق گرفته باشد .
[4] ( ميرزا - يزدى ) اين احتياط ترك نشود .

203