هنوز به سن 20 سالگى نرسيده بود كه اجازهء اجتهاد گرفت .
در سن 29 سالگى عازم نجف اشرف شد ، گر چه ابتدا قصد زيارت و بازگشت به وطن را داشت ، ولى جاذبهء علمى شيخ مرتضى انصارى او را از باز گشت منصرف كرد ، و در نجف ماند و در درس شيخ شركت كرد و بهره هاى فراوان برد . هر چند خود او در همان دوران ، استادى زبر دست بود .
در سال 1281 ق . كه مرجع بزرگ دينى عالم تشيع « شيخ انصارى » به رحمت حق پيوست ، شاگردان وى بر اين مسأله اتفاق كردند كه تنها « ميرزا محمد حسن شيرازى » لياقت جانشينى « شيخ » را دارد و بدين سبب مرجعيت عامه شيعه را عهده دار شد .
در سال 1290 ق . به همراه تنى چند از علماى طراز اول از نجف به سامرا هجرت كرد . به دنبال هجرت وى عدهء زيادى از شاگردان او هم روانهء سامرا شدند .
فعاليتهاى سياسى - اجتماعى اين مرجع بزرگ بسيار و از حد اين نوشته بيرون است ، ولى سرآمد همهء آنها فتواى معروف « تحريم تنباكو » است كه استعمار انگليس را به زانو در آورد .
آية الله سيد محمد كاظم يزدى ( ره ) در سال 1247 هجرى قمرى در يكى از روستاهاى يزد ديده به جهان گشود ، تحصيلات مقدماتى را در زادگاه خود گذراند . سپس به اصفهان رفت ، مدتى نزد آية الله آقا نجفى و آية الله شيخ محمد باقر اصفهانى بهره برد ، آنگاه عازم نجف اشرف شد و در شمار شاگردان برجسته ميرزا محمد حسن شيرازى در آمد . پس از وفات استاد ، خود به تدريس و تشكيل حوزهء دينى پرداخت . وى عالمى زبر دست و فقيهى متبحر بود ، از خود آثار قلمى بسيار بر جاى گذاشت . مشهورترين آنها كتاب « العروة الوثقى » است كه به سبب برخوردارى از فروع بسيار در نوع خود كم نظير است . پس از نگاشتن اين كتاب فقها و مراجع بعدى توجه بسيار به آن نمودند . تا كنون حواشى و شرحهاى زيادى بر آن نوشته شده است .
او پس از عمرى تلاش و تحقيق و تدريس در تاريخ 27 رجب سال 1328 ه . ق . در

19