بنا بر احتياط ، اگر چه به كتابت يا كنايه يا اشاره باشد اگر چه بعد برگردد و توبه كند و اما اگر از روى تقيه باشد ضرر [1] ندارد .
پنجم : فرو بردن [2] تمام سر است در آب ، اگر [3] چه مضاف هم باشد و منفذ سر هم گرفته باشد و بدن بيرون از آب باشد ، اما ريختن آب بر سر و در آب رفتن و لباس تر پوشيدن ضرر ندارد ، بلى زن در آب بنشيند و لباس تر پوشيدن كراهت دارد .
ششم : رسانيدن غبار به حلق از روى عمد و اختيار ، چه از حلال و چه از حرام ، حتى دود [4] تنباكو و غيره و در غليظ بلا اشكال و در رقيقش بنا بر احتياط اگر در خلط سينه غبار غليظ بيرون آيد فرو نبرد ضرر ندارد ، به شرطى كه فرو بردنش باعث فساد روزه نشده باشد .
هفتم : استمناء است ، پس به قصد خروج منى نظر كردن يا بوسه و لمس كردن يا به قسم ديگر كه از او منى خارج شود ، فعلش حرام و باعث قضاء و كفاره است و اگر با حليلهء خود باشد و قصد و عادت خروج منى ندارد ، اتفاقا منى از او خارج شود ، همين قضاء [5] روزه را بگيرد و اگر بدون آنها منى از او خارج شود ، مثل آن كه محتلم شود چيزى بر او نيست .
هشتم : اماله كردن [6] است ، اگر چه به جهت مرض باشد ، بلى شياف ضرر ندارد و احوط ترك است .
نهم : قى كردن است كه عرفا صدق قى كند ، از روى عمد ، اما بى اختيار ضرر

[1] - ( نجفى ) محل اشكال است .
[2] ( خراسانى ) على الاحوط .
[3] ( يزدى ) در مضاف اشكال است ، اقوى بطلان است .
[4] ( خراسانى ) در دود بنا بر احوط و ترك نشود .
[5] ( يزدى ) على الاحوط و اقوى عدم وجوب است . ( خراسانى ) على الاحوط ، گر چه اقوى عدم وجوب است .
[6] ( خراسانى ) على الاحوط .

185