ندارد و اگر چيزى از حلق بيرون آورد كه صدق قى نكند ، ضرر ندارد .
دهم : باقى ماندن بر جنابت است تا صبح صادق عمدا و روزه منعقد نمىشود مطلقا [1] ، چنانچه منعقد نمىشود روزهء قضاء شهر رمضان با بقاء بر جنابت تا صبح به غير عمد ايضا ، و در روزه واجب معين بقاء بر جنابت به غير عمد ضرر ندارد و اما واجب غير معين و مستحبى انعقادش در اينجا ، يعنى بقاء بر جنابت تا صبح به غير عمد محل نظر و تأمّل است .
مسأله 746 - روزه متتابع كفاره ، مثلا به جنابت غير عمدى [2] يا حيض يا نفاس يا عذر شرعى ديگر بهم نمىخورد .
مسأله 747 - هر گاه شخص فراموش كند غسل جنابت يا حيض [3] يا نفاس را و چند روز را روزه بگيرد و خاطرش آيد ، صحيح نيست ، مثل نمازش كه قضاء دارد روزه را هم قضاء كند و اگر روزه معين يا رمضان بوده ، قضايش بگيرد و كفاره ندارد .
مسأله 748 - هر گاه مىدانست كه وقت به قدر غسل يا تيمم نمانده و خود را جنب كرد ، هم چنان است كه عمدا با جنابت صبح كرده .
مسأله 749 - هر گاه وقت به قدر تيمم مانده باشد ، خود را كه جنب كرد ، معصيت كرده تيمم كند و روزه بگيرد و احوط آن است كه قضايش را هم بگيرد .
مسأله 750 - هر گاه در بين روز محتلم شود ضرر ندارد به روزه‌اش و واجب نيست مبادرت به غسل ، اگر چه احوط است ، امّا حايض و نفساء هر گاه پيش از صبح پاك شوند حكم جنب [4] دارند در وجوب غسل و فساد روزه بدون غسل .
مسأله 751 - هر گاه محتلم شد در شب بيدار شد و باز خوابيد به قصد بيدار شدن

[1] - ( ميرزا ) اين اطلاق حتى در مستحب محل تأمل و اشكال است .
[2] ( يزدى ) بلكه به عمدى نيز ، چنانچه معلوم شد .
[3] ( يزدى ) اقوى اختصاص اين حكم است به جنابت و به شهر رمضان ، پس در غير آن صحيح است .
[4] ( خراسانى ) على الاحوط .

186