و منافى مبطلى سر زد از او بعد فهميد ، احتياطا آنها را به جا آورد با سجده سهو و نمازش را اعاده كند .
مسأله 688 - هر گاه شخص ركعت احتياط را فراموش كرد و بى منافى به نماز بعد مشغول شد در بين نماز به خاطرش آمد ، اگر محل عدول باقى است ، عدول مىكند به نماز احتياط و الَّا آن نماز را قطع كند [1] احتياطا و نماز احتياط را به جا آورد و احتياطا نمازش را هم اعاده كند .
مسأله 689 - هر گاه شخص در سجده ، مثلا شك دو و سه كرد ، بى التفات سر از سجده برداشت ملتفت نشد ، فكر بكند اگر مظنّه اش به طرفى رفت ، به همان عمل كند و الَّا پيش از اكمال سجدتين حساب كند .
مسأله 690 - هر گاه شخص شك كند ميان سه و چهار در حال قيام و يقين كند كه يك سجده در همين ركعت نكرده ، نمازش باطل است .
مسأله 691 - هر گاه شكى كرد كه باطل است نماز و در يك طرفش احتمال صحيح بودن باشد ، مثل شك چهار و شش ، تمام كردن نمىخواهد ، قطع كند نماز را .
مسأله 692 - هر گاه در حال شك منافى نماز به جا بياورد عمدا و نماز را اعاده كند ، نمازش صحيح است ، اما گنه كار است و اگر سهوا بشود منافى ، به قسمى كه باطل باشد نمازش ، احتياطا نماز احتياط [2] را به جا آورد و نمازش را اعاده كند .
مسأله 693 - اگر در اجزاى نماز احتياطى خللى بهم رسد ، مثل اصل نماز است ، در بطلان و موجب [3] سجدهء سهو بودن ، مگر در شك ، كه بنا را بر زيادتى [4] بگذارد اگر زيادتى در نمازش نشود و الَّا بنا را بر كمتر مىگذارد .

[1] - ( صدر ) گذشت كه اگر باطل نكند و ركعت ناقصه را به جا آورد و بعد نماز بعد را تمام نمايد و اعاده هر دو نماز نمايد ، اولى و احوط خواهد بود .
[2] ( شيرازى ) اگر فعل منافى بعد از نماز و قبل از ركعات احتياط بوده باشد و اگر قبل از اتمام نماز بوده حاجت به ركعات احتياط نيست . ( خراسانى ) وجه اين احتياط معلوم نيست .
[3] ( شيرازى ) على الاحوط .
[4] ( يزدى ) محل اشكال است .

176