مسأله 682 - هر گاه شخص شكَّيات و سهويّات و سجده سهو و ظنّيات و منافيات را نداند و هيچ يك در نمازش اتفاق نيفتد نمازش صحيح است ، اما تحصيل آنها بر او واجب [1] است و اگر ترك واجب كند عمدا ، فاسق است .
مسأله 683 - شك ميانه دو و سه بعد از اكمال سجدتين ، بنا را بر سه گذاشت و بر خواست در تسبيح بود كه مظنّه اش به دو رفت ، فرو نشيند و تشهد را بخواند و بر خيزد نماز تمام كند و از براى هر يك از بحول الله و قيام و تسبيح اربع بىجا ، سجده سهو احتياطا به جا آورد .
مسأله 684 - هر گاه شخص در ركوع ركعت دويّم نماز احتياط ايستاده يا در دو ركعت نشسته [2] خاطرش آمد كه اصل نمازش سه ركعت بوده ، دست از اين نماز بر دارد و راست شود و مشغول ركعت چهارم شود و نماز را تمام كند ، بعد احتياطا نماز را اعاده كند و سجدهء سهو نمىخواهد مگر تشهد و سلام بىجا و اگر در قيام باشد مىنشيند و ركعت اول را به جاى ركعت چهارم سلام مىدهد و همچنين اگر در ركعت اول در حمد باشد ، به همان حمد تنها اكتفا كند و تمام كند و احتياطا نماز را اعاده كند بعد از سجده هاى سهو .
مسأله 685 - اگر ملتفت شد كه اصل نمازش تمام بوده ، در بين نماز احتياط خواهد قطع كند يا عدول به مستحبى كند و به دو ركعت سلام دهد ، اگر [3] قضاء بر ذمّه خود نمىداند .
مسأله 686 - مقدمه فعل ، مثل سرازير شدن به سجده و بر خواستن ، هر گاه زياد شود سجده سهو نمىخواهد و اگر به قصد قربت [4] به جا آورى ، ضرر ندارد .
مسأله 687 - هر گاه شخص بعد از سلام فراموش كرد تشهد يا سجده فراموش شده را كه قضاء كند

[1] - ( يزدى ) مگر علم داشته باشد به عدم اتفاق آنها .
[2] ( صدر ) نماز نشسته را مطلقا دست برمىدارد مگر قبل از ركوع ركعت اول كه برمىخيزد و تمام مىكند و احتياطا اعاده نماز نيز مىنمايد .
[3] ( يزدى ) بلكه مطلقا . ( صدر ) گذشت اگر اشتغال به قضاء دارد مىتواند [ حاشيه مسأله 644 ] .
[4] ( شيرازى ) يعنى به قصد احتياط و رجاء .

175