مسأله 694 - بايد نماز احتياط را بعد از تكبير ، حمد تنها آهسته [1] بخواند و قنوت و اذان و اقامه ندارد و ركوع و سجود و تشهّد و سلامش مثل نماز است .
مسأله 695 - هر گاه بعد از بناى شك ، سلام داد و بعد از سلام فهميد ناتمامى نمازش را ، بدون منافى ناتمامى را تمام كند و اگر بفهمد تمام بودن نمازش را ، تلافى نمىخواهد .
مسأله 696 - اگر بفهمد بعد از دو ركعت نماز احتياط كه اصل نمازش سه ركعت بوده ، احتياطا يك ركعت چهارم را به جا آورد با سجده هاى سهو و احتياطا [2] نماز را اعاده كند .
مسأله 697 - اگر بعد از نماز بفهمد مطابق بودن نماز احتياط را با اصل نمازش ، احوط و اولى اعادهء نماز است .
مسأله 698 - تشهّد و سجدهء فراموش شده ، مثل تشهّد و سجدهء نماز است ، پس هر گاه در بين تشهّد جزئى از آن فراموش شود ، بعد اگر ملتفت شود ، اگر منافى عمدى و سهوى سر نزده ، به جا بياورد آن جزء و ما بعدش [3] را و اگر منافى سر زده ، احتياطا تشهّد را بخواند و نمازش را هم اعاده كند .
مسأله 699 - اگر نماز احتياط و تشهّد و سجدهء سهو هر سه را بايد به جا بياورى ، سجدهء سهو را مؤخّر دارد آنها را ، احوط تقديم ركعت احتياط است بر تشهّد .
مسأله 700 - اگر تشهّد و سجده بر ذمّه باشد ، هر يك را كه مقدم بوده مقدم دار ، بنا بر احتياط شديد و اگر ندانى تقديم و تأخير هر يك را ، احوط اين است كه تقديم دارى هر يك را با تأخير ديگرى ، يعنى تكرار كنى و نماز را اعاده كنى .
مسأله 701 - اگر هم چون مىدانست كه تشهّد مقدم بوده ، ابتدا به آن كردى بعد معلوم شد خلاف بوده ، احوط اين است كه اعاده كنى به قسمى كه ترتيب حاصل

[1] - ( صدر ) حتى بسم الله را ، بنا بر احتياط ، چنانچه گذشت [ حاشيه مسأله 664 ]
[2] ( يزدى ) لكن واجب نيست .
[3] ( شيرازى ) و ما قبل را اگر موالات بين اجزاء تشهد به هم خورده .

177