فرسخ و الَّا تا پيش از رسيدن به هشت فرسخ تمام كند و احوط جمع [1] است .
مسأله 632 - هر گاه شخص عقب گريخته برود و هيچ وقت قصد و بناى مسافت نداشته باشد ، نه در رفتن و نه در مراجعت ، هر چه راه را طى كند نمازش تمام است در رفتن و برگشتن و اگر در برگشتن قصد مسافت دارد قصد مىكند .
مسأله 633 - هر گاه شخص سفرش سفر معصيت باشد مثل صيد كردن لهو و يا ظلم كردن يا قطع طريق كردن يا اعانت ظالم يا به جهت اطاعت كردن ظالم [2] سفر كردن و غيره ، تمام است نمازش .
مسأله 634 - نماز را اتمام كند دائم السفر ، به شرط آن كه ده روز در وطن نماند يا در غير وطن به قصد اقامه [3] ده روز نماند يا ده روز بى قصد اقامه بعد از تردد سى روز در غير بلد نماند و الَّا نمازش قصر مىشود در سفر اولش و در سفر دويّم احوط [4] جمع است و سفر سيّمش تمام ، به شرط آن كه باز قصد و كسبش سفر باشد و صوم در هر حال تابع نماز است در قصر و اتمام .
مسأله 635 - مسافر در مسجد الحرام و مسجد رسول صلَّى الله عليه و آله و سلَّم و حاير جناب سيّد الشهداء و مسجد كوفه مخيّر است ميان قصر و اتمام ، بلى احوط قصر و افضل اتمام است اما روزه نگيرد .
مسأله 636 - اگر شخص نداند كه در سفر نماز را بايد شكسته كرد و به اين جهت در سفر تمام كند صحيح است نمازش ، به خلاف آن كه بداند در سفر نمازش قصر است و نداند سفر چه قدر و چيست و تمام كند ، بايد شكسته اعاده يا قضاء كند .
مسأله 637 - هر گاه مسافر عالم باشد كه بايد شكسته كند و تمام كند ، باطل است نمازش .
مسأله 638 - هر گاه فراموش كند سفر خود را و تمام كند ، اگر وقت دارد اعاده كند

[1] - ( ميرزا ) اين احتياط ترك نشود .
[2] ( يزدى ) اگر آن سفر اطاعت ظالم حساب شود .
[3] ( يزدى ) بلكه بدون قصد نيز . ( خراسانى ) بلكه بدون قصد على الاقوى اگر چه احوط است .
[4] ( يزدى ) و اقوى تمام است .

163