امام باز بگويد و دو سجده سهو به نيّت قربت به جا آورد .
مسأله 601 - هر گاه امام بعضى از حروف قرائت را قدرت بر درست خواندن نداشته باشد و مأموم درست بخواند اقتدا نكند ، اما حروف غير قرائت هر گاه چنين باشد و مأموم اقتدا كند ، ضرر ندارد .
مسأله 602 - هر گاه مأموم نتواند تسبيح اربع را سه مرتبه بخواند زياده از يك مرتبه هر چه ممكن [1] است بخواند به قسمى كه به ركوع برسد بنا بر احتياط .
مسأله 603 - اگر بعد از نماز معلوم شود كه امام فاسق يا كافر يا بى طهارت بوده مثلا ، نماز گذشته او صحيح است و اگر در بين نماز بفهمد قصد انفراد كند و نماز را تمام كند .
مسأله 604 - هر گاه مأموم عالم باشد به نجاست غير معفوّه در بدن و لباس امام ، در صورتى كه مىداند امام جاهل به آن است [2] اقتدا نكند بنا بر احتياط [3] و در صورتى كه نسيان كرده باشد امام ، به طريق اولى اقتدا نكند .
مسأله 605 - اگر مثلا امام تسبيحات اربع را يك مرتبه بخواند و مأموم بايد سه مرتبه بخواند ، اقتدا نكند كه مشكل [4] است .
مسأله 606 - جايز است اقتدا كردن به امامى كه متيمّم يا صاحب جبيره يا صاحب جروح يا قروح باشد .
مسأله 607 - مأموم ايستاده به امام نشسته نمىتواند اقتدا كند ، همچنين اعلى به ادنى به هر مراتب .
مسأله 608 - هر گاه امام چيزى از نمازش فراموش كرد و متنبّه نشد ، قصد فرادى

[1] - ( يزدى ) گذشت [ مسألهء 481 ] كه بيش از يك مرتبه واجب نيست .
[2] ( ميرزا ) جواز اقتدا در اين صورت بعيد نيست . ( خراسانى ) مشكل است چنانچه در متن است . ( نجفى ) در صورت ثانيه ترك احتياط ننمايند .
[3] ( يزدى ) جواز اقتدا در صورت جهل امام اقواست .
[4] ( يزدى ) اقوى جواز است . ( ميرزا ) جواز اقتدا در اين دو صورت بعيد نيست .

157