مسأله 585 - اگر در بين نماز حايل به هم رسد و بماند ، نماز به جماعت باطل است و اگر بگذرد مثل حيوانى يا آدمى ضرر ندارد .
مسأله 586 - بايد جاى ايستادن امام زيادتر از يك شبر متعارف بلندتر از جاى مأموم نباشد على الاحوط ، اما سراشيب تدريجى باكى نيست و بلندتر بودن جاى مأمومين از جاى امام ضرر ندارد .
مسأله 587 - جايز نيست جماعت به دور بودن مأموم از امام يا از مأمومين اين قدر كه دورى بسيارى باشد ، لكن احوط اين است كه از جاى ايستادن امام تا جاى سجدهء مأموم بيشتر از يك ذرع شاه تخمينا فاصله نباشد و همچنين بين صفوف مأمومين و اگر در بين نماز فاصله حاصل شود زياده از قسم مذكور ، قصد فرادى كند بنا بر احوط .
مسأله 588 - وقتى كه فرادى شدند ديگر عدول به جماعت نمىتوانند [1] كرد .
مسأله 589 - جايز نيست كه مأموم پيشتر از امام بايستد ، بلى در هر حالت مأموم قدرى پستتر [2] از امام باشد حتى در سجود هم كفايت مىكند .
مسأله 590 - شخص در جماعت اگر قصد اقتدا نكند و حمد و سوره نخواند يا سكوت طويل بشود باطل است نمازش ، اگر چه شرط آن نماز هم به جماعت كردن نباشد ، مثل يوميه .
مسأله 591 - بايد به شخص عادل واحد اقتدا كرد و اگر فاسق بداند يا نشناسد او را اقتدا كند گنه كار و نمازش باطل است .
مسأله 592 - اگر علم حاصل كند كه امام حالى دارد كه گناه كبيره را نمىكند و اصرار بر صغيره و بى اعتنايى در دين ندارد يا به حسن ظاهرش مظنه حاصل مىكند كه حالتى در او است كه منع مىكند او را از مرتكب شدن گناه كبيره و بى اعتنايى در دين ندارد ، يا اين كه دو عادل خبر به حال او بدهند و مظنّه حاصل

[1] - ( نجفى ) على الاحوط .
[2] ( يزدى ) و اقوى جواز مساوات است و احوط ترك آن است .

154