نماز تو مطابق باشد با نماز ايشان و لو به قضاء بلكه مخالف [1] هم باشد ، چه دور باشى و چه نزديك كه ، يك مجلس باشد عرفا ، چه پيش باشى از ايشان چه عقب و چه احد جانبين ايشان ، اذان و اقامه مگو كه [2] جايز نيست [3] اگر چه امام جماعت را هم نشناسى .
مسأله 564 - شخصى كه قضاء نماز يقينى بر ذمّه داشته باشد نماز مستحبى را ترك كند بنا بر احوط [4] و اگر در نماز واجبى باشد ، خواسته باشد عدول به مستحبى كند كه درك جماعت كند ، نمىتواند ، بنا بر احتياط ، [5] بلى عدول به قضاء [6] مىتواند كرد كه زود درك جماعت كند .
مسأله 565 - شك ميان امام و مأموم اعتبار ندارد ، مگر آن كه مأموم شك به خودى خود كند ، مثل آن كه شك كند كه من يك سجده كرده‌ام يا دو سجده ، اعتبار دارد ، يك سجده [7] ديگر به جا آورد و همچنين در هر موضعى از نماز ، حتى ركعات [8] .
مسأله 566 - امام در ركعت سيّم مثلا حمد بخواند و مأموم در ركعت دويّمش باشد ، بايد او هم حمد و سوره بخواند با قدرت و اگر درست نتواند بخواند ، بدل بياورد يا تكرار كند يا ذكر بخواند به قاعده اى كه هست در محل خود .
مسأله 567 - مأموم سر از سجده بر داشت ، ديد امام در سجده است متابعت كرد

[1] - ( يزدى ) با مخالفت در قضاء مشكل است ، بلكه در ادائين هم شرط است اتحاد درون .
[2] ( ميرزا ) بنا بر احوط .
[3] ( يزدى ) اقوى جواز است چون سقوط بر وجه رخصت است .
[4] ( خراسانى ) اگر چه رجاءً به جا آورد عيب ندارد .
[5] ( خراسانى ) لكن واجب نيست .
[6] ( خراسانى - ميرزا ) در عدول به قضاء در غير صورت نسيان اشكال است .
[7] ( صدر ) احوط آن است كه اگر امام حافظ دو سجده باشد و مأموم بتواند رجوع به امام نمايد ، سجدهء ديگر به جا نياورد و بعد از نماز اعاده نمايد .
[8] ( صدر ) در ركعات اگر ممكن باشد رجوع به امام كند .

150