ركوع رود ، او هم برود و اگر فراموش كرد ، هر جا كه به خاطرش آيد بخواند هر چه مىرسد و اگر در بين خواندن ، يك جايى صوت امام را بشنود بخواند ضرر [1] ندارد و اگر عمدا هم نخواند ضرر ندارد و اگر بشنود صوت امام را گوش كند و اگر اخفاتى باشد ذكرى بگويد و اولى سبحان الله گفتن است و قرائت خواندن مكروه است .
مسأله 560 - نماز نافله را مىتوان قطع كرد و فريضه را به جماعت اقتدا كرد و هر گاه شخص فريضه را فرادى كرد مىتواند باز مستحبا به جماعت اقتدا كند ، به شرط [2] آن كه قضاء يقينى بر ذمّه نداشته باشد .
مسأله 561 - مأموم در غير ركعت اولش هم چنان مىدانست كه به ركوع مىرسد كه امام راست شد ، خود ركوع رود و در سجده به امام برسد ، اگر چه در سجده دويّم هم باشد و همچنين است در ركعت اول اگر در حال قيام امام تكبير بگويد و احوط [3] در اين صورت قصد فرادى يا بعد از اتمام اعاده است .
مسأله 562 - اگر پيش از امام سهوا سلام واجب را گفت ، احوط [4] اين است كه بعد از امام باز بگويد و دو سجده سهو قربة إلى الله به جا بياورد و اگر عمدا گفت بى قصد انفراد احتياطا [5] نماز را اعاده كند .
مسأله 563 - هر گاه در مسجدى وارد شوى كه يك امام راتب دارد نه متعدد [6] و در نماز باشند يا فارغ شده باشند و در تعقيب باشند و تو خواهى فرادى نماز كنى و

[1] - ( ميرزا - يزدى ) احوط آن است كه همين كه صوت امام را شنيد فى الجمله ، ترك كند قرائت را بالمرّة .
[2] ( صدر ) رعايت اين شرط لازم نيست .
[3] ( يزدى ) اين احتياط ترك نشود . ( شيرازى ) اين احتياط در هر دو صورت ترك نشود .
[4] ( يزدى ) لكن واجب نيست .
[5] ( يزدى ) لكن واجب نيست .
[6] ( يزدى ) بلكه مطلقا .

149