زياده از يك ذرع [1] شاه تقريبا نباشد .
مسأله 547 - مأموم در بين قرائت امام بخواهد قصد فرادى كند مرخّص است ، اما حمد را از سر بگيرد به قصد قربت بنا بر احوط ، [2] اگر چه امام در سوره باشد .
مسأله 548 - هر گاه امام تسبيح اربع را سه مرتبه مىخواند ، اما مأموم نمىتواند سه مرتبه بخواند اقتدا كند ضرر ندارد و زيادتر از يك مرتبه تسبيح هر چه مىرسد بخواند بنا بر احوط . [3] مسأله 549 - [ اگر ] امام مشغول نافله نشده باشد اذان از براى نماز شروع كنند ضرر ندارد .
مسأله 550 - شخص هر گاه ندانست كه ركعت چندم است ، اقتدا كرد و حمد و سوره را قربة إلى الله خواند و ركعت ثانى همچنين نفهميد و حمد و سوره را بخواند ضرر ندارد و اگر حمد تمام نشده به ركوع رفت ، بعد معلوم شد كه ركعت چهارم بود ، احتياطا [4] نماز را اعاده كند بعد از اتمام .
مسأله 551 - به خبر عدل واحد يا غيره هر گاه علم به عدالت شخصى حاصل شود خوب است و به خبر عدلين يا اقتدا كردن جمعى از مسلمين كه از احوال ايشان با خبر باشى و مطمئن باشى به ايشان كه ظن به عدالت [5] امام حاصل شود نيز خوب است .
مسأله 552 - هر گاه قسمى شود از براى امام كه بايد بعد نمازش را احتياطا اعاده كند ، از براى مأمومين باكى نيست و اعلام كردن امام ايشان را هم لازم نيست .
مسأله 553 - هر گاه امام ركوع رفت و مأموم در تسبيح اربع است زياده از يك

[1] - ( يزدى ) اگر خوف فوت ركعت داشته باشد دور بودن ازيد هم ضرر ندارد .
[2] ( يزدى ) لكن واجب نيست هر قدر با امام بوده از او مجزى است .
[3] ( يزدى ) گذشت كه اقوى كفايت يك دفعه است [ مسألهء 481 ] .
[4] ( صدر ) ركعت سيّم نيز چنين است .
[5] ( يزدى ) كفايت مطلق ظنّ بدون اطمينان و وثوق مشكل است . ( ميرزا ) احوط در اين صورت اعتبار اطمينان است و وثوق و احتمال دارد كه مراد از عبارت نيز همين باشد .

147