است بر او حال اقتدا ، مثل سكوت و غيره ، احتياط اين است كه يا قصد فرادى كند و يا عدول به مستحبّى كند ، اگر قضاء يقينى [1] ندارد تمام كند يا قطع كند مستحبى را پس از آن اقتدا كند .
مسأله 541 - هر گاه مأموم عمدا پيش از امام سر از ركوع يا سجود بر دارد و باز بر گردد عمدا به جهت متابعت ، نمازش باطل است ، بلكه دور نيست بطلان اگر بر گردد سهوا و زيادتى ركن شود .
مسأله 542 - اقوى استيناف نماز است در صورتى كه ركوع كند مأموم عمدا پيش از امام ، در حالتى كه امام مشغول قرائت باشد و همچنين اگر مأموم پيش از خواندن [2] ذكر ركوع عمدا سر از ركوع بر دارد ، استيناف كند نماز [3] را .
مسأله 543 - سزاوار اين است از براى مأموم در نماز جهريّه كه صوت يا همهمهء امام را مىشنود ، سكوت در قرائت كند ، بلكه احوط [4] از براى او اين است كه با طمأنينه باشد در حال قرائت امام .
مسأله 544 - هر گاه شخص بداند كه اگر اقتدا كند حمد را تمام نمىتواند كرد ، احوط اين است كه صبر كند [5] تا امام به ركوع برود ، اواخر ركوع امام تكبير بگويد و به ركوع رود .
مسأله 545 - هر گاه شخص در نماز نافله باشد كه جماعت بر پا شود و بترسد از فوت يك ركعت اول جماعت ، مستحب است از براى او قطع نافله ، هر چند پيش از تكبير گفتن امام باشد .
مسأله 546 - دور بودن مأموم از صفى كه مىخواهد بعد از اقتدا به آن ملحق شود

[1] - ( يزدى ) بلكه مطلقا .
[2] ( يزدى ) يعنى خواندن خودش .
[3] ( صدر ) در هر دو صورت نماز را تمام كند و بعد از آن اعاده نمايد .
[4] ( يزدى ) اين وجوب احتياط معلوم نيست .
[5] ( صدر ) لازم نيست صبر كند تا اواخر ركوع .

146