امن از ضرر ، بايد [1] سجده كند بر آن و همچنين وضوى بى تقيه [2] ساختن [3] در خفا .
مسأله 419 - هر گاه شخص نافلهء صبح را نكرده نماز صبح را كر د هنوز وقت نافله باقى است ، نافله را به قصد [4] قربت مطلق به جا آورد ضرر ندارد و همچنين ظهر و عصر .
مسأله 420 - هر گاه در قرائت مثلا حرفى را غلط گفت سهوا بعد تا ركوع نرفته فورا ملتفت شد اگر الف و لام [5] دارد از كلمه پيشترش بگيرد مراد از كلمه پيشتر آن كلمه اى مىباشد كه وصل شده باشد به كلمه اى كه الف و لام دارد ، مثل « المغضوب » در صورت اعاده بايد غير را هم اعاده كند و بگويد * ( غَيْرِ الْمَغْضُوبِ ) * و اكتفا نكند به اعاده « المغضوب » و اگر ندارد همان را با ما بعدش بخواند بعد سجده سهو از براى زيادتى احتياطا به جا آورد .
مسأله 421 - هر گاه شك دارد كه پنج ركعت به غروب مانده يا نه ، اول نماز ظهر را به جا آورد ، اما در وقت غير مختص به عصر اگر در نماز شك كند كه اين نماز ظهر است يا عصر [6] نماز ظهر قرار دهد .

[1] - ( يزدى ) بلكه اگر موقوف باشد ترك تقيّه به رفتن به مكانى ديگر واجب نيست رفتن ، جايز است عمل تقيّة در همان جا .
[2] ( ميرزا ) بعيد نيست كه لازم باشد رفتن از مكانى كه در او سبب تقيّه موجود است و تحصيل مكان خلوت نمودن هر گاه وقت عبادت به حسب عادت حاضر شود اگر چه احوط است يا آن كه اعاده نمايد عمل را اگر نرفت و عمل را به جا آورد و لكن در وضو اگر تواند مسح را به نحوى بكشد كه كسى نفهمد و در ظاهر غسل نمايد و همچنين در سجدهء نماز به نحوى سجده نمايد بر ما يصحّ السجود عليه كه كسى نفهمد با عدم التزام به بيرون رفتن از مكان مزبور ، البته ترك ننمايد .
[3] ( تهرانى ) بنا بر احوط .
[4] ( يزدى ) بلكه به قصد ادا هم صحيح است .
[5] ( يزدى ) الف و لام داشتن مناط نيست بلكه اگر مضاف اليه يا مجرور باشد اعاده نمايد مضاف و حرف جر را على الاحوط .
[6] ( ميرزا - يزدى ) يعنى شك كند كه ظهر را كرده و اين عصر است يا نكرده و اين ظهر است .

113