جهت هر زيادتى احتياطا به جا آورد .
مسأله 411 - جورابى كه ساق پا را نپوشاند - چه مرد و چه زن - نماز به آن نكند على الاحوط [1] ، اگر چه چيز ديگرى به آن به پوشاند و همچنين غير جوراب هم همين حكم دارد .
مسأله 412 - نماز مستحبى هر گاه طمأنينه و شرايطش را از روى مسامحه يا عمدا به جا نياورى ، باطل است .
مسأله 413 - هر گاه ببينى كه شخص طمأنينه و شرايط نماز را درست به جا نمىآورد اگر جاهل است واجب است او را ارشاد كنى و اگر عالم است بايد او را امر به معروف كنى با شرايط .
مسأله 414 - وطن فعلى ، زياده از دو وطن مشكل است .
مسأله 415 - هر گاه هجرت كند شخص از وطن و ديگر قصد شش ماه ماندن در آنجا نداشته باشد و ملكى داشته باشد ، در عود به آنجا احتياطا [2] نمازش را جمع كند ، مگر آن كه قصد اقامه كند .
مسأله 416 - نماز غفيله بعد از نماز مغرب ، به قصد دو ركعت نافلهء مغرب [3] مىتوان كرد .
مسأله 417 - هر گاه شخصى نماز كرد به قصد ادا بعد معلوم شد كه قضاء بوده ، صحيح است ، احوط [4] اين است كه دو دفعه به نيّت قضاء آن را به عمل آورد و همچنين است عكس .
مسأله 418 - هر گاه مقام تقيّه باشد و شخص مىتواند مثلا بر بوريا سجده كند با

[1] - ( خراسانى ) مراعات اين احتياط لازم نيست . ( يزدى ) اقوى جواز است .
[2] ( يزدى ) و اقوى كفايت قصر است .
[3] ( ميرزا ) و احوط قصد خصوصيّت غفيله نكردن است بلكه به جا آورد به رجاء اين كه غفيله شايد به همين ادا شود . ( يزدى ) به قصد خود غفيله هم مىتوان كرد .
[4] ( شيرازى ) اگر قصد خصوصيّت نمود ترك احتياط ننمايد .

112