را قطع [1] كند اگر منافى بعد از سلام سر نزده ، سلام سابق را بدهد و احتياط سجده سهو به جا آورد و احتياطا [2] نماز سابق را اعاده كند .
مسأله 356 - كفش در پاى نماز گزار باشد و ساق را پوشيده [3] باشد و سر انگشت شصت در حال سجده در زمين بگيرد ضرر ندارد .
مسأله 357 - هر گاه نماز قضاء بر ذمّه باشد نماز نافله را بر خود واجب كند مشكل [4] است ، هر گاه بر خود واجب كرد ، احتياطا [5] به جا آورد .
مسأله 358 - موم همراه نماز گزار يا در لباسش باشد ضرر ندارد .
مسأله 359 - هر گاه چيزى ، مثل لقطه همراه خود نگاه دارد كه صاحبش را پيدا كند از براى نماز ضرر ندارد .
مسأله 360 - شخص به مظنّهء قبله نماز كرد ، بعد معلوم شد كه در بين مشرق يا مغرب بوده ، اگر تقصير در تحصيل علم نكرده به جهت قبله ، نمازش صحيح است .
مسأله 361 - شخص مدتى در حمد ، مثلا * ( « الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ » ) * را به كسر گفت بدون التفات به اعتقاد آن كه مضاف اليه است ، اقوى [6] اعاده نماز است يا قضاء آن چه نماز خود و چه استيجار .
مسأله 362 - بعد از تمام كردن سورهء « قل هو الله احد » سه مرتبه « كذلك الله ربي » گفتن مستحب است ، بلكه دو مرتبه و يك مرتبه هم وارد شده است .
مسأله 363 - مدّ در قرائت به قدر دو الف كفايت مىكند و زيادتر گفتن به قدرى كه از حد قرائت بيرون نرود ، ضرر ندارد .
مسأله 364 - ادغام با غنّه يعنى پيچيدن صدا در خيشوم در مثل « اللهم صل على

[1] - ( يزدى ) وجوب قطع معلوم نيست بلكه تمام كند و هر دو نماز صحيح است .
[2] ( تهرانى ) اين احتياط ترك نشود .
[3] ( يزدى ) يا نپوشيده باشد على الاقوى .
[4] ( يزدى ) اشكال ندارد و واجب است به جا آورد .
[5] ( صدر ) لزوما به جا آورد و اشكال مدفوع است .
[6] ( يزدى ) اقوى عدم وجوب است . ( خراسانى ) بلكه اقوى عدم اعاده است .

103