إسم الكتاب : سؤال وجواب ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 462)

< فهرس الموضوعات > 624 . منجزات مريض < / فهرس الموضوعات > < فهرس الموضوعات > 625 . فراموش كردن برخى از مصارف وصيت يا نا ممكن شدن انجام آنها < / فهرس الموضوعات > < / السؤال = 8564 > < السؤال = 8529 > سؤال 624 : هر گاه در مرض موت مصالحه كرد عينى را كه زايد بر ثلث بود و بعض ورثه امضا كردند دون البعض الاخر ، و بعد از موت ، آن مصالحه منفسخ شد ، آيا آن مقدار زايد بر ثلث بر مىگردد به خصوص مجيز ، يا مشترك مىشود بين الجميع ؟
جواب : هر چند به فسخ بر مىگردد به ميت ، و لكن على الظاهر مقدار زايد ، مختص به خصوص مجيز است . چون مصالحه بعد الفسخ كأن لم يكن مىشود ( والله العالم ) ، لكن مع ذلك مسأله خالى از اشكال نيست . زيرا كه اجازه وارث ، رضاى به عدم ارث است و فسخ من حينه است . پس اين ملكى جديد است و بايد برسد به وارث حين الموت ، ولابد من التأمل ، لكن اينها بنابر اين است كه منجزات از ثلث باشد . و اما بنابر مختار كه از اصل است ، پس فرع ساقط است .
< / السؤال = 8529 > < السؤال = 8644 > سؤال 625 : هر گاه وصى فراموش كند بعض مصارف وصيت را ، آيا بر مىگردد به وارث يا نه ؟
جواب : بر نمىگردد . چون وصيت محقق شده است و از ملك وارث بيرون رفته است .
پس به مقتضاى قاعده بايد صرف شود در وجوه بر ، هر چه به حسب علم يا ظن او أقرب باشد به وصيت . و دلالت دارد بر اين خصوص روايت محمد بن ريان 1 ، قال : كتبت الى ابى الحسن ( ع ) أسئله عن انسان أوصى بوصية فلم يحفظ الوصى الا بابا واحدا منها ، كيف يصنع بالباقى ؟ فوقع :
" الابواب الباقية اجعلها في البر " .
و هم چنين است هر گاه مصرف متعذر شود از غير جهت نسيان ، مثل اين كه وصيت كرده باشد از براى مسجدى و آن مسجد بالمرة خراب شده باشد .
بلى ، هر گاه تعذر از حين وصيت باشد يا از حين موت ، على الظاهر بر مىگردد به وارث .
چون بر اين تقدير از اول متحقق نشده است . و هر گاه امر داير ما بين وجهين يا وجوه محصوره باشد ، بهتر تقسيط است . هر چند محتمل است تخيير . و در اصل مسأله قولى است به رجوع به وارث ، و آن مختار ابن ادريس و آبى است در كشف الرموز ، و حكايت شده است از شيخ نيز

1 . وسائل ، ج 13 ، ابواب احكام الوصايا ، باب 61 ، حديث 1 ، ص 453 .

395