نكرده باشد مطلقاً توان به يك نماز از براى هر دو كفايت كرد ودر كتاب مستند الشيعه در بعضى صور آن به اين مطلب اشاره شده به اين عبارت : ويحتمل قريباً جواز التداخل فيكتفى بصلاة واحدة للجميع لما ثبت عندنا من اصالة تداخل الاسباب . [1] والله العالم .
( 113 ) س 36 : ونيز بيان فرماييد كه در مسأله پنجم از فصل سوم در شرايط لازمه نماز جماعت در وسيلة النجاة فرموده ايد : « كه اگر كسى در تمام يك فعل بر امام مقدم شود تا آن كه فرموده ايد مگر اين كه به قدرى از امام پيش افتاده باشد كه صبر كردن موجب محو صورت نماز بشود ودر اين صورت اقتداى او باطل مىشود بلكه نماز هم اگر عمداً باشد ( 2 ) .
مفهوم اين عبارت اين است كه در صورت سهو اقتدا باطل مىشود نه نماز پس اين موضع از مواضعى خواهد بود كه عدول از جماعت به انفراد را جايز بلكه لازم مىدانيد آيا مفهوم اين عبارت مراد سركار مىباشد يا نه ؟
وهمچنين در ذيل همين مسأله بعد از عبارت منقوله فرموده ايد : كه حق آن است كه از براى مأموم جايز است تأخير وپس افتادن از پيشنماز بقدر يك فعل نماز يا بيشتر تا آن كه فرموده ايد كه بلى اگر در افعال بسيارى پس افتد كه عرفاً ديگر چنين شخصى را مأموم ومقتدى نتوان گفت تا آن كه فرموده ايد كه ظاهر آن است كه اقتداى او باطل است . ( 3 ) مفهوم اين عبارت نيز آن است كه در اين صورت نماز او صحيح باشد واقتدايش باطل باشد خواه عمداً اين قدر پس افتاده باشد يا سهواً كه نمازش صحيح خواهد بود واين موضع از مواضعى خواهد بود كه عدول به انفراد جايز بلكه لازم باشد آيا آن چه مفهوم مىشود مراد سركار مىباشد وفتواى سركار بر

[1] مستند الشيعة ، 6 / 266 . ( 2 ) همان ( 3 ) وسيلة النجاة ، نسخه خطى .

94