فليعمل فيه بالاصل نيز نوشته شده قلمى مىشود همانا حكم آن چه از آن سؤال شده از آن مستفاد شود عبارت اين است : يجوز له قراءة عشر سورة فى كل ركوع سورة واقل منها إلى اثنين مخيراً فى كيفية التوزيع فى الناقص عن العشر فيقرأ خمساً فى ركعة وأربعاً فى اخرى أو واحدة فى ركعة واحدة فى اخرى أو واحدة وبعضاً فى ركعة ومثلها فى اخرى وهكذا بل يجوز قراءة سورتين أو أزيد وبعض سورة نعم لو شرع ابتداء فى سورة يجب اتمامها بالترتيب لأنّه مقتضى وجوب سورة تامة ووجوب القراءة من حيث قطع بل مقتضى وجوب اتمام سورتين مع وجوب الاخذ من موضع القطع بل مقتضى وجوب إتمام السورتين مع وجوب الأخذ من موضع القطع وجوب اتمام سورتين ابتداء وكذا مقتضى الاخير عدم جواز رفض سورة كما جوّزه بعضهم انتهى [1] والله العالم .
( 89 ) س 12 : در وسيلة النجاة در مسأله دوم از مقصد اول در نيت فرموده اند : كه اگر مطابق واقع نباشد مثل آن كه نيت كند كه نماز ظهر مىكنم سنّت قربة إلى الله پس اگر سهواً باشد وفي الحقيقه بداند كه نماز ظهر واجب است ضرر ندارد بالاتفاق ، واگر عمداً باشد واعتقاد سنّت بودن آن را داشته باشد يا مثلًا نيت نماز شب را واجب كند به اعتقاد آن كه واجب است باز ضرر ندارد ونماز صحيح است بنا بر اقوى ( 2 ) .
از اين عبارت حكم صورت سهو وجهل مركب ظاهر مىشود وحكم صورت جهل بسيط به سنّت بودن يا واجب بودن وهمچنين حكم صورت عمد با علم به مخالفت ظاهر نمىشود فتواى خود را بيان فرماييد .
ج : حكم جهل بسيط از حكم جهل مركب بطريق اولى فهميده مىشود پس هر گاه در صورتى كه نيت را واجب داند يا بعكس ونيت را موافق اعتقاد خود

[1] مستند الشيعة ، 6 / 248 . ( 2 ) وسيلة النجاة نسخه خطَّى

71