( 492 ) س 4 : هر گاه تنخواهى از دو نفر كبير ويك نفر صغير در نزد شخصى بوده ، با حضور كبار وسلامت عقل ايشان شخص مزبور كلّ تنخواه را بدون اذن كبار وبىاين كه كسى را وكيل كنند در اخذ تنخواه خود برده وبه كسى كه خود را حاكم شرع مىداند داده ، حال صاحبان تنخواه مىتوانند مطالبه ء تنخواه خود را از شخص اوّل بكنند ؟
ج : هر گاه اصل تنخواه ايشان حال موجود نيست وتلف شده ، صاحبان تنخواه كه كبير بوده اند به هر يك از آن دو نفر يعنى آن شخص كه تنخواه در نزد او بوده وبه آن شخص كه داده مىتوانند رجوع كنند واز ايشان مطالبه نمايند ، وهر گاه عين آن موجود باشد بايد همان عين را از آن شخصى كه در نزد اوست مطالبه بكنند ، مگر اين كه در قوّه ء ايشان نباشد ، در اين صورت باز تسلَّط بر آن شخص كه داده است دارند ، اين در خصوص تنخواه كبير است .
اما حصه صغير پس اگر آن شخص كه تنخواه به او داده شده فى الواقع حاكم شرع نبوده وبه محض ادعا بوده وبراى آن شخص هم مشخص نبوده كه اين حاكم شرع است باز حكم اول را دارد واگر حاكم شرع بود وصغير از وصى خالى بوده در خصوص تنخواه صغير بر آن شخصى كه داده تسلطى نيست والله العالم .
( 493 ) س 5 : هر گاه زيد در ولايتى تنخواهى بعنوان مضاربه به عمرو داده باشد كه اين تنخواه را ببر ودر عراق خريد كن وبياور در همان ولايت بفروش هر چه انتفاع به هم رسد از قرار مقرر تقسيم شود وعمرو مذكور به نحو مقرر عمل نموده در وقت مراجعت در عرض راه وكيل زيد حسب الوكاله خواهى نخواهى تنخواه را از عمرو بگيرد وانتفاعى كه بايد به عمرو برسد نرسد آيا مىتواند عمرو مطالبه حصه انتفاعى كه سهم او مىشود از مالك بكند يا نه .

421