اولًا بعد از بذل جهد در روزگار دراز هنوز بر سبيل جزم حقيقت غنا معيّناً به دست من نيامده ومعلوم من نشده كه مطلق كثرت ترجيع غنا باشد بلكه مىتوانم گفت ولو ضمّ إلى شىء من الاطراب .
وثانياً بعد از استفراغ وسع در ازمنه متطاوله حرمت مطلق غنا بر من معلوم نشده بلكه اگر بگويم اشتهار حرمت مطلق آن هم بر من معلوم نشده خلاف واقع نگفته خواهم بود .
آمديم بر سر عيوبى كه ذكر كرده بوديد امّا آن چه را اعظم عيوب نوشته بودند كه عامه چنين تصوّر مىكنند كه شعر ماتمى به هيچ وجه عيب در آن راه نمىيابد اگر مراد آن است كه به هيچ وجه از آن وجوه كه در محضر من خوانده شده تصوّر بكنند تصوّر مطابق واقعى كرده خواهند بود واگر تجاوز از آن خواهند نمود در تصوّر ، قصور از ايشان است ، واگر به جهت اين قصور منع لازم باشد منع زنان در حضور نماز جماعات الزم خواهد بود چه بالاجماع نظر ايشان به گردن وسينه مردان حرام ، واين محرم اجماعى است وعوام از آمدن زنان به مجامع جماعت علماء چنان تصوّر مىكنند كه نگاه كردن زنان به مردان مطلقاً عيب ندارد پس لازم خواهد بود منع زنان از نماز جماعت به جهت اين تصوّر وچرا به مجرّد تصوّر عامى امرى را امر ديگر معيوب شود .
پس نوشته بودند ارباب اهواء به قصد استلذاذ استماع مىكنند انواع الحان را قرة العينا هر گاه مسلَّم داريم استماع مطلق ترجيع به قصد التذاذ محرم است .
أولًا مىگوييم ما را چه خبر در خصوص موارد از قصد كسى .
وثانياً بر فرض معلوم شدن منع از آن قصد لازم خواهد بود واز حضور به آن قصد ، نه حكم به خلاف واقعى به حسب اعتقاد خود به جهت امتناع ديگرى از قصد فاسدى .
وثالثاً آيا حضور ارباب اهواء به چنين مجامع ومحافل ومساجد به قصد التذاذ از اصوات اكثر وافسد است يا به جهت التذاذ ايشان از حضور زنان وامردان . سرّ چيست كه تنگگيرى در حضور زنان در مساجد وامردان را

232