بر مأمور به متحقّق نمىشود مثلًا هر گاه شخصى به نويسنده خود بگويد برو از براى من يك غزل بنويس وبياور اگر او دو غزل بنويسد مىگويند بر مأمور به زياد كرد واگر بگويد برو غزل بنويس بياور وتعيين يكى را نكند اگر ده غزل هم بنويسد وبياورد نمىگويند بر آن چه امر كرده بود زياد كرد اگر چه اقل واجب به يكى بعمل مىآيد واگر بگويد غزل سعدى را بنويس بياور واو يك غزل سعدى ويك غزل حافظ بنويسد زياد كرده واگر بگويد در فلان موضع غزل بنويس واو در آن موضع يك غزل بنويسد ودر موضع ديگر يك غزل بنويسد باز زياد كرده لهذا مىگوييم كه زيادتى در نماز در چيزى متحقّق مىشود كه شارع آن را مقيّد به عدد خاصّى يا موضع خاصّى فرموده باشد واز آن عدد يا موضع تجاوز شود وهمچنان كه واجب در هر نمازى يك تكبيرة الاحرام ودر هر ركعتى يك ركوع ودو سجود است پس اگر كسى عمداً زياد كند نمازش باطل است وليكن امر نشده در هر ركعتى به يك قرائت بلكه امر به قرائت شده پس تكرار آن زيادتى در مأمور به در نماز نيست واز اين جهت است كه اگر بعضى فقرات حمد يا سوره را مكرر كند عمداً [1] ( تجوز او باطل مىشود ) ودر بعضى احاديث وارد شده كه معصوم عليه السلام إياك نعبد واياك نستعين را اين قدر مكرر فرمود كه فرمود : كانّى سمعت من قائلها [2] واز اين جهت است كه مىگوييم تكرار سوره واحده عمداً مبطل نماز نيست بلى چون بخصوص وارد شده است كه قران بين السورتين در نماز جايز نيست از اين جهت دو سوره متغايره را جايز نمىدانيم نه به جهت حصول زيادتى .
بنا بر اين تكرار حمد هم موجب بطلان نماز نمىشود وكسانى كه قران بين السورتين را شامل سوره واحده هم مىدانند تكرار يك سوره را هم مضر مىدانند وهمچنين تكرار حمد را . والله العالم .

[1] نماز او باطل نمىشود : ظ وجمله ميان پرانتز ظاهراً زائد است مگر اين كه عبارت افتادگى داشته باشد .
[2] تلخيص الوسائل ، 4 / 446 مفتاح الفلاح شيخ بهائى ( در تفسير سوره ء حمد ) ، ص 295 ، چاپ سنگى ، جيبى .

168