سابقه ، واما به خصوص ريا در مستحبات ، اگر در اذكار باشد نماز باطل است يعنى مستحبى را به عنوان ريا بخواند ، واگر در غير اذكار باشد بلكه از افعال مستحبه باشد مبطل نيست ، مگر آن كه آن مستحب احد فردين واجب مخيّر باشد ، مثل جهر به بسم الله در نماز اخفاتى ، وسوره ء مخصوص ونحو آنها . والله العالم .
( 227 ) س 150 : سركار شما در مقصد دوم ( 1 ) كه احكام قبله را بيان فرموده ايد مىفرماييد : در آن چند فصل است ، فصل اول چنين ودوم چنين وهكذا ، تا اين كه مىفرماييد : مسأله ششم : واجب است رو به قبله ايستادن در همه نمازهاى واجبى ، خواه يوميه وخواه غير از آن به شرط قدرت ، واما در نمازهاى سنتى پس اگر كسى سواره يا در حال راه رفتن بكند رو به قبله بودن در آنها واجب نيست چنانچه مذكور خواهد شد ، واگر در حالت استقرار در موضعى كسى نماز سنتى بكند مشهور آن است كه بايد رو به قبله بايستد ، واين احوط است ، اگر چه ظاهر آن است كه در آن وقت نيز به هر طرفى خواهد مىتواند نماز كرد .
ودر باب هفتم در مقصد اول از منافيات نماز مىفرماييد : سوم : از قبله منحرف شدن ، ومخفى نماند كه چنين وچنين ، تا جايى كه مىفرماييد : وآن چه مذكور شد حكم نمازهاى واجبى است ، واما نمازهاى سنّتى پس حق آن است كه اگر همه ء بدن او از قبله منحرف شود ودر آن حين هم مشغول به اجزاء نماز باشد مثل ركوعى يا سجودى يا قرائت يا تشهد ، يا بسيار منحرف شود وآن قدر طول بكشد كه آن را نماز كن نگويند نماز او باطل مىشود ، والَّا باطل نمىگردد اگر چه عمداً باشد ، وتمام بدن خود را از قبله گردانيده باشد .
آن چه معلوم مىشود از عبارت سابق در مبحث قبله در خصوص نماز سنتى

( 1 ) از كتاب وسيلة النجاة

152