اطلاق آن مگر در جايى كه خروج آن از اطلاق ثابت باشد .
وهمچنين است حكم در صورت ثانيه مگر در يك صورت ، وآن صورتى است كه در وقتى كه از سجود سر برداشت وهنوز برنخاسته شك كند كه آيا آن دو سجده ء متروكه از ركعت سابقه بوده يا يكى از آنها از همين ركعتى است كه حال فارغ شده ، در اين صورت عود مىكند ويك سجده مىكند ونماز صحيح است وسجده را قضا مىكند با سجده ء سهو .
( 210 ) س 133 : آدمى ومعتمدى داريم كه مشغول جنس خريدن جهت ما هست ، وهر روز جنس از مردم مىخرد وما هم به مرور وجهى مىدهيم ، بعد از چندى محاسبه مىكنيم طلب وتنخواه را از هم مىگذريم ، وبه آن شخص مىگوييم كه اين وجه ما حرام است ، به صاحب جنس بگو كه اين وجه حرام است واباحه حاصل كن ، آيا در چنين صورتى اين لباس بر ما حلال وجايز الصلاة است يا عيبى دارد ؟ بيان فرماييد .
ج : لباس حلال است ونماز در آن جايز است .
( 211 ) س 134 : هر گاه ريم ( 1 ) در بدن وجامه ء كسى باشد مىتواند با آن نماز كند يا نه ؟
ج : ريم ما دام كه مخلوط به خون نباشد پاك است ونماز با آن ضرر ندارد .
( 212 ) س 135 : هر گاه شخصى نماز قضاى بسيار بر ذمّه دارد ويقين نمىداند كه چقدر است ، آيا در چه صورت بريء الذمه مىشود ؟
ج : مشهور ميان فقهاء آن است كه بايد اين قدر نماز كند كه بر ظنّ او غالب شود كه آن چه فوت شده بعمل آمده ، پس اگر داند كه بيست نماز كمتر فوت نشده ، ليكن فوت شدن چهل نماز در نزد او محتمل باشد بايد چهل نماز را به جا آورد ،

( 1 ) ريم : چركى كه از زخم بيرون مىآيد

145