كتاب الهبة ( 475 ) س 1 : حاجى محمّد على دو سه يوم قبل از وفات به قصد رفع نزاع وترجيح بعضى از اولاد بر بعضى بنا گذارد كه قدرى معتدٌّ به از املاك وباغات واشجار خود را به اولاد خود هبه نمايد ، وهبه كرد ، وبعضى را زيادتر از بعضى داد ، وصيغه ء مواهبه جارى شد ، ونظر به اين كه اصلح اين مىنمود كه بعد از وقوع مواهبه همه را به اقباض موهوبات تكليف نمايد ، ودو سوم يوم كشيد ، آخر الأمر تصريح به اقباض موهوبات ممكن نشد وننمود ، وليكن حقير علم قطعى دارم كه او در نظر داشت كه هر كس ملك مشخصى داشته باشد كه به ديگرى رجوع نداشته باشد ، وبه اين مواهبه قطع گفتگو در بين اولاد بشود ، خلاصه اين كه اقباض يقيناً منظور او بود ، آيا اين مواهبه لازم است يا نه ؟
ج : جواب تفصيلى از اين سؤال بسته به تحقيق پنج مسأله است .
اوّل : اين كه قبض واقباض در هبه شرط است ، وظاهراً خلافى در آن نيست ، وجمعى كثير دعوى اجماع بر آن كرده اند ، كه از آن جمله مسالك ومفاتيح وشرح مفاتيح است ، واخبار معتبره بر آن دالّ است ، مثل دو موثّقه ابان بن عثمان « قال : النحل والهبة ما لم يقبض حتّى يموت صاحبها ؟ قال : هي بمنزلة الميراث ، وإِن كان الصبىّ في حجره فهو جائز » . ( 1 )

( 1 ) تلخيص الوسائل ، 10 / 193 ، به نقل از تهذيب 9 / 155 .

399