و يا اين كه كارد همراه ندارد تا اين كه سر او را ببرد ، پس در اين صورتها لازم نيست سرعت كند و شكار حلال است .
مسأله 6 - چنانچه سرعت كرد و به شكار رسيد ولى كارد خود را گم كرده بود ، در اين صورت شكار حرام است بنا بر احتياط واجب .
مسأله 7 - اگر سگ شكارى خود را براى گرفتن آهو رها كرد ولى او بز كوهى را گرفت ، يا آن كه براى يك آهو رها كرد و او دو آهو را گرفت مانعى ندارد و شكار حلال است .
مسأله 8 - چنان كه مىتواند يك شكارچى يك سگ شكارى را رها كند مىتوانند چند شكارچى چند سگ را رها سازند ، و چنانچه مىتوانند چند شكارچى يك سگ را رها كنند مىتواند يك شكارچى چند سگ را رها كند .
مسأله 9 - در صورتى كه چند شكارچى يك سگ را رها كردند لازم است بر همهء آنها كه بسمله بگويند و اگر چنانچه يكى از آنها گفت و ديگرى با توجه به اين كه لازم است نام خدا را بردن و نبرد شكار حلال نيست ، و همچنين است اگر يكى از آنها مسلمان باشد و ديگرى نباشد يا يك سگ تعليمى باشد يكى نباشد .
مسأله 10 - اگر چنانچه شكارچى با شمشير يا چاقو يا كارد و يا تير يا نيزه شكارى را بكشد حلال است ، به شرط آن كه از تيزى اين آلات و ادوات استفاده كند . و مخفى نماند كه لازم نيست اين آلات و ادوات از آهن باشد ، بلكه اگر از ساير فلزهاى ديگر هم شد مانعى ندارد .
مسأله 11 - شكار با تفنگ باروتى حلال نيست ، بنا بر احتياط واجب در صورتى كه با قوت تير تفنگ فرو برود نه با تيزى آن ، بلى مانعى نيست از اين كه به توسط اين تفنگ و يا هر حيله اى كه ممكن است شكار را از پاى درآورد و بعداً او را سر ببرد تا حلال شود .
مسأله 12 - شكارى كه به توسط تفنگ گلوله اى از پاى در آيد و بميرد اگر

330