إسم الكتاب : رسالهء نجاة العباد ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 397)

چنانچه گلوله تيز است شكار حلال است ، و گر نه احتياط واجب است كه از خوردن آن پرهيز كنند .
مسأله 13 - جميع شرايطى كه ذكر شد و تمام خصوصياتى كه نام برده شد راجع به شكار با حيوان ، تمامى آنها معتبر است در شكار با تفنگ و نيزه و امثال آن ، يعنى تفنگچى بايد مسلمان باشد و نام خدا را وقت تير اندازى ببرد و تير را براى شكار خالى كند و ممكن نباشد براى او كه برسد به حيوان و سرش را ببرد ، پس در صورتى كه اين جهات جمع شد شكارش حلال است و گر نه حلال نيست .
مسأله 14 - شكارچى بايد بعد از آن كه تير را خالى كرد سرعت كند كه بلكه به شكار برسد و سرش را ببرد و الَّا حلال نمىشود . چنانچه بايد مردن شكار مربوط به تفنگ و تير باشد و گر نه اگر تير خورد به حيوان و او از كوه پرت شد تا ته دره و مرد در اين صورت حلال نيست .
مسأله 15 - مانعى نيست از اين كه هم تفنگ به كار برد و هم سگ شكارى را رها كند و چنانچه از اين دو راه حيوان بميرد حلال است .
مسأله 16 - حيواناتى كه عادتاً رام هستند شكار آنها صحيح نيست و چنانچه بميرند بعد از شكار شدن حرامند ، مگر آن كه سر آنان را ببرند با شرايطى كه گذشت .
مسأله 17 - كبوتر و آهو و گاو وحشى جزء حيواناتى هستند كه مىتوان آنان را شكار كرد و همچنين است حيوان اهلى كه وحشى شده است و يا آن كه رام نمىشود و چموش گشته ، پس اينها هم شكارشان صحيح است .
مسأله 18 - مرغ و خروس و گاو و شتر از حيواناتى هستند كه نمىتوان آنان را شكار كرد بلكه بايد سر آنها را بريد و ذبح نمود ، و همچنين است آهو و كبوترى كه در منازل آمدند و اهلى شده‌اند .
مسأله 19 - بچهء آهو كه هنوز نمىتواند فرار كند و جوجهء پرنده كه هنوز پر

331