شرايط جماعت و آن چند امر است :
اول : آن كه ميان مأموم و امام يا بعض مأمومين با بعض ديگر حائلى نباشد كه مانع از مشاهدهء او شود ، لكن اگر مأموم زن باشد باكى نيست به وجود حائل ميان او و امام يا بعض مأمومين مرد ، امّا وجود حائل در صفوف زنها ، بعضى با بعضى محل اشكال است .
دوم : آن كه جاى ايستادن امام بايد از جاى مأموم بلندتر نباشد ، ولى اگر مكان امام مقدار كمى كه عرف آن را بلندى حساب نمىكند بلندتر باشد ، اشكال ندارد . و نيز اگر زمين سراشيب باشد و امام در طرفى كه بلندتر است بايستد ، در صورتى كه سراشيبى آن زياد نباشد و طورى باشد كه به آن زمين مسطح بگويند ، مانعى ندارد .
مسأله 1 - اگر جاى مأموم بلندتر از جاى امام باشد اشكال ندارد ، ولى اگر به قدرى بلند باشد كه نگويند اجتماع كرده‌اند با جماعت ، صحيح نيست .
سوم : آن كه فاصلهء مأموم از امام يا از صف اول زياد نباشد ، بلكه احوط آن است كه فاصلهء محل سجدهء مأموم و جاى ايستادن امام يا بين محل سجدهء صف دوم با جاى ايستادن صف اول بيشتر از يك گام متعارف نباشد ، و احوط از آن ، آن است كه متصل به يكديگر باشند .
چهارم : آن كه مأموم نبايد جلوتر از امام بايستد و احوط آن است كه قدرى متأخرتر از امام بايستد و لو كم باشد ، و ضرر نمىزند تقدم مأموم در ركوع و سجود به جهت بلندى قد او ، بعد از آن كه در محل ايستادن از امام متأخر باشد ، اگر چه احوط مراعات احتياط است در جميع صور ، مخصوصاً مقدم نشدن زانوى او از سر زانوى امام در حال نشستن .
مسأله 2 - تاريكى هوا و شدت غبار ، به نحوى كه مانع از مشاهده باشد در

146