است كه با تمكَّن ، همان روز عيد از منى بعد از مناسك ثلاثه مراجعت كند به مكَّه ؛ و اگر نشد ، فرداى آن روز ، و احوط عدم تأخير است از فرداى آن روز مگر به جهت عذر .
و سنّت است كه غسل كند و متوجّه مسجد الحرام شود با ذكر و تمجيد و تعظيم الهى و صلوات بفرستد بر محمّد و آل محمّد ؛ و چون به در مسجد آيد اين دعا [ را ] بخواند :
« اللَّهُمَّ أعني على نسكي و سلمني له و سلمه لي اللَّهُمَّ إني أسألك مسألة العليل الذليل المعترف بذنبه أن تغفر لي ذنوبي و أن ترجعني بحاجتي اللَّهُمَّ إني عبدك و البلد بلدك و البيت بيتك جئت أطلب رحمتك و أؤمّ طاعتك متّبعاً لأمرك راضياً بقدرك أسألك مسألة المضطر إليك المطيع لأمرك المشفق من عذابك الخائف لعقوبتك أن تبلغني عفوك و تجيرني من النار برحمتك » ؛ پس به نزد حجر الأسود بيايد و استلام و تقبيل نمايد و آن چه در طواف عمره به جا آورد به جا بياورد و تكبير بگويد و نيّت كند و طواف كند هفت شوط به نهج مذكور در طواف عمره . و آداب اين طواف و نماز آن و سعى و طواف نساء ، چنان است كه سابقاً در طواف و سعى عمره مذكور شد .
فصل ششم : در بيان خوابيدن است به منى در شبهاى تشريق بدان كه هر گاه حاج در روز عيد به مكَّه رود به جهت طواف و سعى ، واجب است بر او كه برگردد به سوى منى به جهت آن كه بيتوته كند ، يعنى شب به سر بردن در شب يازدهم و دوازدهم در منى واجب است .
و شب سيزدهم نيز واجب است بر كسى كه در احرام از زن يا صيد پرهيز نكرده ؛ و بر كسى كه اين دو را در احرام اجتناب كرده ، لازم نيست [1] و جائز است از براى او نَفْر ، يعنى

[1] خواهد آمد اشاره به خلاف « ابن ادريس » در كسى كه بر او كفّاره واجب شده است ؛ و مستند او روايت « سلام بن المبشر » است ؛ بر خلاف قول مشهور كه مدلولٌ عليه صحيحهء « معاوية بن عمّار » و روايتين « حمّاد بن عثمان » است ؛ و لكن قول مشهور ، خالى از قوّت نيست . و در نَفْر اوّل بعد از زوال آفتاب و قبل از غروب آن نَفْر مىنمايد ؛ و اگر از غروب تأخير افتاد ، شب را در منى مىماند تا نَفْر دوّم .

287