فصل سوّم : در وقوف به مشعر الحرام است و در آن ، دو مقصد است :
[ مقصد اوّل ] واجبات وقوف مشعر الحرام مقصد اوّل در واجبات است . بدان كه چون از عرفات در شب عيد قربان كوچ كند ، به سوى مشعر الحرام آيد در آن جا شب را به روز آورد ؛ و بعضى اين بيتوته را واجب مىدانند و نسبت به اكثر داده‌اند و اين احوط است .
و نيّت چنين كند كه : « شب را به روز مىآورم در مشعر الحرام به جهت رضاى الهى » . و چون طلوع فجر شود ، نيّت وقوف كند كه : « مىباشم در مشعر الحرام تا طلوع آفتاب در حج تمتّع به جهت وجوب آن قربةً إلى الله تعالى » .
و اشهر و احوط وجوبِ ماندن است تا طلوع آفتاب ؛ پس اگر عمداً پيش از طلوع آفتاب بيرون رود و از وادى محسّر تجاوز كند ، گناه كار است ؛ و بعضى يك گوسفند كفّاره ، واجب دانسته‌اند .
و در اين جا چند مسأله است :
ركنيّت وقوف و افرادى كه از آنها ساقط مىشود اوّل : آن كه وقوف به مشعر ركن است و مجموع آن متّصف به وجوب است ؛ پس اگر كسى بالمرّه آن را ترك كند حج او باطل است ؛ لكن وقوف به مشعر ، گاهى ساقط مىشود در حق كسى كه شب را در آن جا به روز آورده باشد به قصد وقوف [1] و دشوار باشد بر او ماندن بعد از طلوع فجر ، مثل زنها و مردان پير و بيماران كه به جهت ازدحام ، مشقّت بسيار به ايشان روى مىدهد ، يا كسانى كه كار ضرور دارند ؛ پس جائز است كه قبل از طلوع فجر از آن جا بيرون رود به سوى منى . و اگر عذر نداشته باشد ، بعضى گفته‌اند كه اگر بيرون رود پيش از طلوع فجر به شرطى كه علاوه بر بيتوتهء مشعر ، وقوف عرفه از او فوت نشده باشد باز حج او

[1] با قصد قربت بنا بر احتياط متقدّم .

273