پوشيدن جامهء احرام سوّم : واجب است قبل از نيّت و تلبيه ، پوشيدن دو جامهء احرام كه يكى از آنها ستر كند ما بين ناف و زانو كه آن را « ازار » گويند ، و ديگرى كه آن را « رِداء » گويند آن قدر باشد كه ساتر منكبين [1] بوده باشد .
و بدان كه ظاهرِ مشهور آن است [2] كه پوشيدن اين دو جامه و كندن رخت دوختهء خود ، شرط احرام نيست اگر چه واجب است ، و ظاهر بعضى اشتراط كندن رخت دوخته است ؛ پس احوط آن است كه [3] قبل از نيّت و تلبيه ، رخت احرام به پوشد .
شرايط لباس احرام و شرط است [4] در اين دو جامه كه نماز در آنها صحيح باشد ؛ پس كفايت نمىكند حرير و غير مأكول اللحم و متنجّس به نجاستى كه معفوّ نباشد ؛ و هم چنين كفايت نمىكند ازارى كه بشره از آن نمايان باشد و احوط در رداء نيز ملاحظهء اين شرط است .
و احوط تطهير اين دو جامه است يا تبديل آنها اگر نجس شوند در احوال احرام [5]

[1] به نحوى كه رداء و ترَدّى به آن صادق باشد .
[2] و همين قول كه عدم شرطيّت لبس ثوبين باشد ، اظهر است پس برهنه بودن يا پوشيدن مخيط ، يا آن چه احرام بايد در آن نباشد ، مانع از انعقاد احرام به نيّت و تلبيه نيست ، اگر چه ترك واجب است . و محل لبس مقدمةً ، قبل از نيّت و تلبيه است و استدامهء لبس وجوب ندارد .
[3] معلوم شد كه واجب است لُبس ثوبين در حال احرام . و احتياط در صورت تأخير لُبس ، در اعادهء نيّت و تلبيه است .
[4] على الأحوط در مجموع موانع صلات در لباس .
[5] و ارادهء پوشيدن آنها اگر چه در غير ابتداى احرام باشد .

222