نمايد ؛ و از حين بعثْ امساك از منافيات احرام مىنمايد و بر او چيزى نيست از ارتكاب منافيات قبل از انكشاف ، بلكه بعد از انكشاف و قبل از بعث ايضاً بنا بر اظهر ، اگر چه احتياط خوب است خصوصاً در امساك بعد از انكشاف . اما امساك نساء ، پس زائل نمىشود لزوم آن مگر آن كه در سال آينده به مباشرت يا استنابه ، طواف نساء را انجام دهد بنا بر اظهر و احوط .
اگر قبل از تحلَّل رفع عذر شود 4 - اگر محصور ، بعثِ هدى كرد [ و ] پس از آن ، عارضْ زائل شد قبل از تحلَّل ملحق به اصحاب خود مىشود در عمرهء مفرده مطلقاً ؛ و در حج ، در صورت عدم فوت آن ، پس اگر ادراك احد الموقفين بنحو متقدّم نمود ، حج او صحيح است . و اگر فوت شد حج ، متحلَّل به عمرهء مفرده مىشود در صورت عدم تحلَّل به ذبح مبعوث قبل از فوت حج بنا بر احوط ؛ و هم چنين در عمرهء تمتّع . و وجوب حج در آينده ، تابع استقرار وجوب است ؛ پس در غير واجب ، مستحب است قضاء حج در سال آينده ؛ و هم چنين عمره ، و در قضاء آن مضىّ شهر يا ده روز لازم نيست بنا بر اظهر .
لزوم مماثلت ادا با قضا 5 - اگر مصدود يا محصور متحلَّل شد و بر او قضا واجب شد يا آن كه خواست به جا آورد در سال آينده قضاء آن را ، پس احوط در صورت وجوب ادا و قضا ، مماثلت قضا است با ادا در قسم حجّ واجب ، پس قارن در ادا ، قراناً قضا مىنمايد ، بلكه خالى از وجه نيست .
و اگر متمتّع براى ضرورتى قارن شد پس [ از آن ] مصدود يا محصور شد ، قضا را متمتعاً به جا مىآورد در صورت ارادهء قضا اگر چه واجب نبوده اصلًا يا قضاء آن واجب نباشد بنا بر اظهر .
و در غير صور مشارٌ اليها ، احوط رعايت مماثلت است بين ما عنه الخروج در ماضى و ما اليه الدخول در مستقبل .

204