پس با عدم تمكَّن از آن و از ثمن آن ، باقى است بر احرام مگر آن كه به مثل استدانهء ميسوره انجام دهد و متحلَّل شود .
صحّت حجِ ممنوع از منى 20 - و ممنوع از منى بعد از وقوفين ، حج او صحيح است و قضا ندارد و بر او است استنابهء در رمى و ما بعد آن در همان سال ؛ و اگر نتوانست ، استنابه در آنها در سال آينده مىنمايد . و در تقدير استنابه در همان سال ، متحلَّل به حلق بعد از انجام دادن نائب ، مىشود . و در صورت عدم امكان استنابه در همان سال ، دور نيست تحلَّل با هدى در همان سال و استنابه در آن افعال و ما بعد آنها در سال آينده .
مصدوديّت در عمرهء تمتّع و مفرده 21 - معتمر به عمرهء تمتّع ، مصدود مىشود به منع از دخول مكَّه يا از انجام افعال بعد از دخول ، و متحلَّل به هدى مىشود در صورت عدم امكان استنابه در همان سال ، اگر چه بعد از طوافْ مصدود از سعى بشود .
و هم چنين اگر ممنوع شد در عمرهء مفرده از خصوص طواف نساء بعد از اتيان به ساير اعمال و تقصير ، پس در صورت عدم امكان طواف نساء در همان سال اگر چه به استنابه با احرام ، متحلَّل مىشود به هدى و استنابه مىنمايد در آن چه مباشرت نمىتواند بنمايد در سال آينده ، و فائدهء تحلَّل به هدى ، حليّت نساء است قبل از عمل نائب .
عدم لزوم هدى در موارد امكانِ عدول از حج به عمرهء مفرده 22 - و اظهر در موارد امكان عدول از حجْ به عمرهء مفرده ، عدم تعيّن تحلَّل به هدى است و جواز عدول و تحلَّل به انجام عمرهء مفرده است ، بر او است حج در سال آينده با وجوب آن ؛ و هم چنين [ است ] عدول از عمرهء تمتّع به افراد در صورت ممنوعيّت از خصوص حج قبل از اتمام عمرهء تمتّع ، و در اين صورت بر او هدى براى تحلَّلْ لزوم ندارد . و فرقى بحسب ظاهر ، بين عدول به عمرهء مفرده قبل از فوات حجّ بحسب زمان و بعد از آن نيست با فرض

201