طوافْ بدون عذر ، بر رفتن به سوى منى ؛ و جائز است با عذرى كه مثل خوف حيض يا كبر سن و عجز باشد . و هم چنين جائز است تقديم طواف نساء با عذر ، بر خروج به سوى منى .
و احوط براى حاجْ در افراد و قران در صورت تقديم طواف مندوب يا واجب بر وقوفها ، تجديد تلبيه است بعد از صلات طواف ؛ و در صورت ارادهء تمتّع در صورت جواز آن از مفرد و قارن ، [ نيز احوط ] اتمام ساير اعمال عمره است و تحلَّل به تقصير بعد از سعى است . و در صورت احتمال عدم صحّت تمتّعْ از قارن ، احوط اتيان به عمرهء مفرده بعد از حج است و عدم اكتفاء به آن چه سابق بر حج به جا آورده شده است . و هر چه به جا آورد به عنوان احتياط ، قصد عمل به وظيفهء فعليّه نمايد .
عدول از حجّ افراد به عمرهء مفرده جائز است در حال اختيار ، عدول از حج افراد به عمرهء مفرده براى كسى كه در ابتداءْ تمتّع براى او جائز و مشروع باشد ، مثل آفاقى يا قريب در غير حج واجب . و اظهر اقتصار بر صورت عدمِ قصدِ فسخ است در ابتداى احرام حج ؛ و احوط عدم عدول است بعد از تلبيهء مسبوقهء به طواف بنحو متقدّم .
جواز عدول از حج افرادى به عمرهء مفرده در حال اختيار ، و از عمرهء مفرده در ماههاى حج به عمرهء تمتّع ، محل تأمّل و احتياط است .
جائز نيست براى قارن ، عدول از حج به عمرهء تمتّع در حال اختيار ، و در صورت هلاكِ هدى قبل از مكَّه و عدم ابدال ، جواز آن محتمل است .
مفترقات تمتع از افراد و قران عمره و حج تمتّع ، مفترق هستند از افراد و قران : به ارتباط بين حج و عمره و عدم انفكاك بين آنها در تمتّع بخلاف آن دو ؛ پس جائز است انفكاك در مندوب و در واجب با اختصاص موجب از استطاعت يا نذر يا استيجار ، بخصوص يكى از عمره و حج افراد يا قران ؛ و به تقدّم عمره در تمتّع بر حج ، و تأخّر آن از حج در افراد و قران ؛

187