از حج نمىشود ، و در غير اين صورت ، مانعى از جمع نيست بين حج واجب و نكاح اگر چه غير واجب باشد .
حجّ بذلى اگر شخصى براى ديگرى بذل نمود زاد و راحله را به قدرى كه اگر از [ امثال ] خودش واجد آن قدر بود مستطيع بود ، واجب مىشود بر او حج و عمره و مستطيع مىشود و مجزى از حجّة الاسلام مىشود . و اگر ترك كرد حج و عمرهء با بذل را ، بر او واجب است در سال آينده بنحو مقدور ، حج و عمره نمايد ؛ بلكه در همان سال با ترك حج بذلى ، بايد اقتراض نمايد اگر ممكن باشد ، براى حج در همان سال بنحو مقدور .
عدم اعتبار قبول در حجّ بذلى و اظهر عدم اعتبار قبول مبذولٌ له است بذل را ؛ بلكه به مجرّد بذل با وثوق به باذل ، وجوب و استطاعت محقّق مىشود ، خواه بذلْ واجب باشد به سبب نذر و شبه آن يا نه ؛ و خواه بذلِ عين زاد و راحله نمايد ، يا ثمن آنها را ، و [ خواه ] تمليك نمايد با شرط آن يا نه ، بلكه صدق بذل كافى است .
بذل مكمل نفقهء حج و فرقى نيست بين بذل قدر كافى براى حج و عمره و نفقهء زمان ذهاب و اياب براى عيال مبذولٌ له ، و بين بذل قدرى كه تكميل نمايد قدر كفايت را براى مذكور . و هم چنين [ فرقى نيست بين ] بذل يكى يا جماعتى اين مقدار را ، [ يا آن كه ] باذلْ قريب باشد يا اجنبى .
عدم مانعيّت دَين براى تحقق حجّ بذلى و دَين ، مانع از استطاعت بذليّه و وجوب حج و عمره نيست ، مگر آن كه مسافرتِ حج ، مفوِّت ادا باشد و باذل مقدارى را كه سفرْ مفوّت است بذل ننمايد .

145