ج بر نجاست خود باقى است و مسّ آن ، موجب غُسل است على الاحوط [1] .
س هر گاه به جهت ممكن نشدن اين كه مسلم غسل بدهد ، كافرى به فرمان دادنِ مسلم ، غُسل داده باشد ، آيا نجاست باقى است [ يا نه ] ؛ و در مسّ او ، غسل لازم ، است يا نه ؟
ج بلى نجاست او باقى است ، و مسّ او موجب غُسل است على [2] الاحوط اگر چه بر فرض صحّت غسل ، اقوى طهارت و عدم ايجاب غسل است .
س هر گاه سدر و كافور يافت نشود و هر سه غسل را به آب قراح داده باشند ، آيا نجاست او باقى است و مسّ او موجب غسل است يا نه ؟
ج اظهر عدم وجوب اجتناب و عدم لزوم غسل است اگر چه احوط است .
غليان آب انگور ، كشمش و خرما س اگر شراب برگردد سركه شود به خودى خودش يا به علاج ، مثل آن كه نمكى داخل آن بكنند يا غير آن ، طاهر است يا نه ؟
ج در صورت استحاله به سركه به خودى خود ، پاك است ؛ و امّا در صورت ثانيه هر گاه عين آن علاج ، باقى است ، احوط اجتناب است ، اگر چه اقوى عدم است [3] .
س اگر كسى شك داشته باشد در انگور بودن و غوره بودن ، آيا عصير چنين چيزى ، به مجرّد جوش آمدن ، حرام و نجس مىشود يا نه ؟

[1] لكن اظهر ، طهارت به تيمّم از خبث و حَدَث است ؛ پس مسِّ تيمّم داده شده ، موجب غَسل و غُسل نيست .
[2] اظهر طهارت است مطلقا چنانكه تقويت فرموده است .
[3] و هم چنين در صورتى كه طرح براى علاج نباشد ، بلكه براى ساير اغراض مطلوبه مثل خوش طعم شدن سركه باشد على الاظهر . و در مطروحِ للعلاج ، فرقى بين جامد و مايع و ما يبقى و ما لا يبقى و ظاهر آن و باطن آن ، نيست على الاظهر و هم چنين مطروحِ لغير العلاج على الاظهر .

42