و اگر نباشد زمانى بر ايشان كه در وسعت ، طهارت و نماز را به جا آورند ، ليكن متمكَّن از اين باشند كه بدون عسر و حرج ، نماز را با طهارت آورند ، به اين معنى كه در هر جاى از نماز كه حدثى روى داد ، طهارت را تجديد كنند و از همان جا كه باقى مانده نماز را تمام كنند ، پس به همان نحو ، وضو مىسازند و بنا مىگذارند از موضع رو دادن حدث [1] ؛ و احوط در اين حال ، آن است كه نماز را به وضوى اوّل ، تمام كند و بعد از آن ، عمل مذكور را به جا آورد . و اقوى كفايت وضو در اوّل عمل است در خصوص مسلوس [2] .
و اگر زمان بر وسعت اقلّ واجب نماز كه عبارت از ايماء و يك تسبيحه باشد ، در هر ركعتى داشته باشد ، احوط ، اتيان آن است بعد از نماز تامّة الافعال . و اكتفا به صلات تامّة الأفعال با يك وضو در مسلوس ، و با تجديد و بناء در مبطون ، اقوى است [3] .
و با متمكَّن نشدن بدون عسر و حرج از تجديد وضو به قسمى كه ذكر شد جهت

[1] با عدم استلزام فعل كثير يا مبطلى ديگر مانند استدبار ، اگر چه در وضوى دوّم يا سوم در يك نماز باشد ؛ و اگر مستلزم شد ، از محل استلزام ، اكتفا به سابِق آن از طهارت مىنمايد ؛ و واجب است تهيه اسباب تسهيل تجديد در اثنا ، قبل از نماز . و با رعايت قيود مذكوره در تجديد و تسهيل ، بناى احتياط به ضمّ اتمام با يك وضو ، لازم نيست حتى در مسلوس على الاقوى .
[2] اظهر عدم كفايت است با امكان تجديد و بناء به نحوى كه گذشت . و اظهر اتّحاد مسلوس و مبطون است با حفظ خصوصيّات ، يعنى استمرار و مرتبهء آن و عدم استمرار حدث و هم چنين ساير احداث موجبهء وضو .
[3] و هم چنين در مسلوس با مماثلت ، چنانكه گذشت اتّحاد حكم آنها .

118