س هر گاه كسى بعد از شروع در شستن عضوى ، شك نمايد در عضو سابق ، چه كند ؟
ج برگردد به سوى سابق و آن را به جا بياورد با مراعات موالات و ترتيب و ساير شرايط . و حكم ظنّ در اين باب ، حكم شك است . و فرقى نيست ما بين شك در اجزا و شك در شرايط ؛ پس مادامى كه فارغ از عمل نشده ، اگر در يكى از اينها شك نمايد ، بايست تحصيل يقين كند . و قول عدل واحد در هر يك از اينها ، حجّت نيست [1] و كثير الشك اعتبارى به شك او نيست .
س هر گاه موضع وضو يا غسل را شخص ، نجس مىدانست ، بعد از وضو يا غسل ، شك دارد كه ازالهء نجاست كرده يا نه ، تكليف چيست ؟
ج وضو و غسلش صحيح است و از براى بعد ، تطهير كند آن موضع را و هر جا كه علم دارد به ملوّث شدن آن به رطوبت ، تطهير نمايد و بهتر آن است كه اين وضو و غسل را اعاده نمايد و اگر نماز هم كرده اعاده [2] كند .
7 - مسلوس و مبطون س هر گاه كسى صاحب حدث مستمرّ باشد ، چه بول و چه غائط و چه نوم و چه ريح ، تكليفش چيست و مراد به حدثِ مستمرّ چيست ؟
ج مراد از حدثِ مستمرّ ، قسمى است كه اگر بخواهد در اثناى نماز ، چيزى را كه از آن صادر مىشود ، تجديد طهارت كند ، حرج شديد لازم آيد .
و هر گاه شخصِ « مسلوس » يا « مبطون » ، از براى ايشان زمانى آرام باشد ، كه در آن بتواند تحصيل طهارت نمايد و نماز را به جا آورد ، انتظار آن زمان را [3] مىكشد .

[1] مگر آن كه مفيد اطمينان باشد بنا بر اقوى .
[2] بلكه احتياط در اعادهء نماز بعد از وضو يا غسل ، بعد از تطهير متنجّس در صورتى كه احتمال التفات در وقت وضو يا غسل نمىدهد ، ترك نشود .
[3] و مبادرت مىنمايد اگر در اوّلِ آن وقت مىتواند نمازى را كه مشتمل بر اقلّ واجبات و ترك مستحبّات است با طهارت به جا آورد ، اگر چه فترت ، احتمالى باشد نه قطعى ، اگر چه معلوم يا محتمل ، نماز با طهارت در اثناى باشد ، يا آن كه استمرار حدث ، أخفّ باشد على الاحوط در صورت عدم فوت چيزى از شروط حاصله .

117