خود يا بر رفيق خود كه از مفارقت او متضرّر شود [1] هر چند كافر باشد ، يا متضرّر نشود و ليكن صاحب نفس محترمه [2] باشد ، يا خوف بر حيوان داشته باشد كه از تشنگى بميرد و به مردنِ او متضرّر شود .
و اين شرط و شرط سابقِ بر اين ، كه اباحهء آب باشد ، از شرايط علميّه است ، نه از شرايط وجوديّه ، به اين معنى كه اگر علم نداشته باشد ، مضرّ نخواهد بود [3] .
عدم صحت وضو با آب استنجا نهم : آب غساله استنجا نباشد هر چند آن غساله ، پاك [4] باشد ؛ و شرايط آن در بحث ازالهء نجاسات گذشت .
عدم صحت وضو با آب مشتبه به نجاست دهم : آب وضو ، مشتبه به نجس نباشد [5] .

[1] در نفس يا عِرض يا مال .
[2] يا غير محترمه اگر از مكلَّف به وضو به اين نحو كه اتلاف به ندادن آب است ، جايز نباشد .
[3] بلكه در صورت علم ، تكليف منتفى است فى الجمله ، نه مطلق صحّتِ وضو در جميع صور .
[4] على الاحوط در غير صورت استهلاكِ آبِ استنجاى در آب ديگر در غَسل و مسح ؛ اگر چه جواز وضو با آن چه پاك است از آب استنجا خصوصاً در صورت انحصار و عدم تعيّنِ تيمّم ، خالى از وجه نيست . و احوط در صورت عدم انحصار ، اختيار غير آن است ؛ و در صورت انحصار ، جمع بين وضوى به آن و تيمّم است .
[5] در صورتى كه طرفين در خصوصيّات مربوطه به طهارت و نجاست ، مانند هم باشند حقيقتاً يا حكماً .

107